4. Sweet November
Σήμερα ο ήλιος έλαμπε ενώ έξω ήταν όλα χιονισμένα. Τι όμορφο ξεκίνημα για το Advent. Έτσι πρωί πρωί πήγαμε με το ξωτικό μου στο δάσος να μαζέψουμε λίγα κλαδάκια, για να φτιάξουμε το χριστουγεννιάτικο στεφάνι μας.
Έτσι γυρίσαμε στο σπίτι με απλά υλικά και ηδού το αποτέλεσμα.
Όταν κοιμήθηκε το ξωτικό, αρχίσαμε με τον Ιωνάθαν και την γιαγιά του ξωτικού να τυλίγουμε 24 μικρά δωράκια (πολύ μικρά, με ελάχιστη χρηματική αξία παρόλα αυτά δωράκια). Γελούσα και χαιρόμουν σαν μικρό παιδί. Ένιωθα στην κοιλιά μου γαργαλιτά και έτρεχα από την κουζίνα στην τραπεζαρία για να τα κρεμάσω. Είναι η πρώτη χρονιά που του κάνουμε Adventskalender και φαντάζομαι την έκπληξη στην φατσούλα του όταν θα το αντικρίσει....
Πρόσφατα ήμασταν στην αγορά και ψάχναμε για δώρα για πολλοστή φορά μέσα σε ένα κατάστημα παιχνιδιών. Ο Δαυίδ παρακαλούσε και φώναζε να του πάρουμε κάτι και εγώ προσπαθούσα πολύ ευγενικά να του πω, οτι σε λίγες μέρες θα πάρει δωράκια από τον Αγ.Νικόλαο που συνηθίζεται εδώ στην Γερμανία, για τα γενέθλιά του, για τα Χριστούγεννα, για την γιορτή του κ.τ.λ. αλλά όχι τώρα!
Στην συνέχεια τον ρώτησα τι θα ήθελε να του φέρει ο Αγ. Βασίλης και το μικρό μου ξωτικό επειδή δεν ήξερε τι σημαίνουν όλα αυτά... άρχισε να κλαίει και να λέει: ''Δεν θέλω τίποτα, τίποτα μαμα!!!''
Μόνο το ΤΩΡΑ είχε σημασία και αξία! Μόνο το τώρα.
Πόσο παράξενο μου φαίνεται αυτό και πόσο δύσκολο να το ζήσω. Ζω κάθε μέρα και ταλαντεύομαι ανάμεσα στο πριν και στο μετά, ελάχιστες φορές όμως στο τώρα.
Ναι λοιπόν εγώ χαίρομαι για την αυριανή του φατσούλα, για την υπομονή που έκανε όλες αυτές τις μέρες και για την χαρά που θα νιώσει. Τον φαντάζομαι ήδη να χοροπηδάει και να λέει από την ψυχή του ευχαριστώ.
Αλλά χαίρομαι και για κάτι ακόμη....
ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!
Λαμπρινή
Σήμερα ο ήλιος έλαμπε ενώ έξω ήταν όλα χιονισμένα. Τι όμορφο ξεκίνημα για το Advent. Έτσι πρωί πρωί πήγαμε με το ξωτικό μου στο δάσος να μαζέψουμε λίγα κλαδάκια, για να φτιάξουμε το χριστουγεννιάτικο στεφάνι μας.
Έτσι γυρίσαμε στο σπίτι με απλά υλικά και ηδού το αποτέλεσμα.
Όταν κοιμήθηκε το ξωτικό, αρχίσαμε με τον Ιωνάθαν και την γιαγιά του ξωτικού να τυλίγουμε 24 μικρά δωράκια (πολύ μικρά, με ελάχιστη χρηματική αξία παρόλα αυτά δωράκια). Γελούσα και χαιρόμουν σαν μικρό παιδί. Ένιωθα στην κοιλιά μου γαργαλιτά και έτρεχα από την κουζίνα στην τραπεζαρία για να τα κρεμάσω. Είναι η πρώτη χρονιά που του κάνουμε Adventskalender και φαντάζομαι την έκπληξη στην φατσούλα του όταν θα το αντικρίσει....
Πρόσφατα ήμασταν στην αγορά και ψάχναμε για δώρα για πολλοστή φορά μέσα σε ένα κατάστημα παιχνιδιών. Ο Δαυίδ παρακαλούσε και φώναζε να του πάρουμε κάτι και εγώ προσπαθούσα πολύ ευγενικά να του πω, οτι σε λίγες μέρες θα πάρει δωράκια από τον Αγ.Νικόλαο που συνηθίζεται εδώ στην Γερμανία, για τα γενέθλιά του, για τα Χριστούγεννα, για την γιορτή του κ.τ.λ. αλλά όχι τώρα!
Στην συνέχεια τον ρώτησα τι θα ήθελε να του φέρει ο Αγ. Βασίλης και το μικρό μου ξωτικό επειδή δεν ήξερε τι σημαίνουν όλα αυτά... άρχισε να κλαίει και να λέει: ''Δεν θέλω τίποτα, τίποτα μαμα!!!''
Μόνο το ΤΩΡΑ είχε σημασία και αξία! Μόνο το τώρα.
Πόσο παράξενο μου φαίνεται αυτό και πόσο δύσκολο να το ζήσω. Ζω κάθε μέρα και ταλαντεύομαι ανάμεσα στο πριν και στο μετά, ελάχιστες φορές όμως στο τώρα.
Ναι λοιπόν εγώ χαίρομαι για την αυριανή του φατσούλα, για την υπομονή που έκανε όλες αυτές τις μέρες και για την χαρά που θα νιώσει. Τον φαντάζομαι ήδη να χοροπηδάει και να λέει από την ψυχή του ευχαριστώ.
Αλλά χαίρομαι και για κάτι ακόμη....
ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!
Λαμπρινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου