Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

17. εκεί .....που είναι η ψυχή μας!

Διαβάζοντας το μπλοκ μου, λέω, θα νομίζει κανείς πως ζούμε υπέροχα! Και επειδή το ακούω συχνά, θέλω να αποκαταστήσω την αλήθεια. Είμαστε καλά-ζούμε στιγμούλες ευτυχίας και μπορούμε ξανά να ονειρευόμαστε! Ο Ιωνάθαν πηγαίνει στην σχολή και δουλεύει, εγώ είμαι με τον Δαυίδ στο σπίτι που πάντα ήθελα, είμαι ερωτευμένη και με τους δυο τους και σε λίγο ξεκινάω μεταπτυχιακό που ήταν όνειρο ζωής....Τα πράγματα όμως έχουν και μια άλλη όψη. Ο τόπος είναι βαρύς και η προσαρμογή ήταν και εξακολουθεί να  είναι δύσκολη!! Μου λείπει ο ήλιος, οι φίλοι, οι οικογένεια, η θάλασσα, μια βόλτα στην άγρια φύση, τα πειράγματα και οι ξένιαστες συζητησεις στην παρέα, οι αγκαλιές, οι μυρωδιές του τόπου μου, τα κορναρίσματα στους δρόμους και το ταμπεραμέντο των ανθρώπων, τό σπιτάκι μας, τα γειτωνάκια, οι μάγοι και οι μάγισσες, η απλότητα των ανθρώπων, η αδερφικότητα, τα παιδιά στο σχολείο και το γέλιο τους, η Μελινούλα μου, οι πέτρες, τα δέντρα και η ιδέα οτι σύντομα θα μπορέσουμε να ρθούμε στην Ελλάδα....Αντίστοιχα φαντάζομαι να λείπουν πράγματα στον Ιωνάθαν και στον Δαυίδ. Και όλα αυτά που λέω δεν είναι μικρά... και όλα αυτά έχουν τις επιπτώσεις τους στην καθημερινότητά μας,
 Και μόνο ο ήλιος στην ζωή ενος ανθρώπου έχει μεγάλη διαφορά! Είναι πηγή φωτός, αγάπης και καλής θέλησης! Είναι δύναμη και στήριγμα. Αν μία μέρα ξυπνήσουμε με ήλιο ο Δαυίδ φωνάζει: "Αααααχχ!!! Sonne, Sonne!!!!!!!!"  και συχνά λέμε ένα ποιηματάκι για τον ήλιο...να ξεπροβάλει από την πύλη του ουρανού, να μας φωτίζει τόσο, μέχρι τη μέρα που θα μπορούμε να φωτίζουμε από μόνοι μας....

Φιλιά λοιπόν στον ήλιο εκέι, στην αγάπη και στο φως της πατρίδας μας!!!

Λαμπρινή

4 σχόλια:

  1. Αχ Αχ πόσο σε καταλαβαίνω και σε νιώθω.... Αυτή η Θάλασσα μου έλειπε πάντα στην Heidelberg .Ευτυχώς που είχαμε ποτάμι αλλά .....αλλά δεν μπορούσαμε να κολυμπήσουμε να παίξουμε με την άμμο. Και μου θύμισες την αγαπημένη μου οικογενειακή μας φίλη, σπιτονοικοκυρά μας και Γιαγιά Γιούτα για τα κορίτσια μου- τη Νεφέλη και τη Δάφνη- (ξες εσύ).
    - Μου έλεγε και είχε απόλυτο δίκιο- δες κορίτσι μου πως να είμαστε χαμογελαστοί και χαρούμενοι όταν ο Ήλιος δεν βγαίνει ,όταν κάνει παγωνιά και κουκουλωνόμαστε με τα χοντρά μπουφάν και τα κασκόλ και τους σκούφους σχεδόν νε σου κρύβουν όλο το πρόσωπο. Πως? Πως να σταματήσεις να πιάσεις κουβεντούλα όταν βρέχει και βγαίνεις απο το αυτοκίνητο και τρέχεις γρήγορα να μπείς στο σπίτι?
    Ενώ , μου έλεγε, εσείς εκεί στην Ελλάδα με τον όμορφο τον Ήλιο σας και την ζέστη είστε αλλιώς, μπορείτε να είστε αλλιώς!!!
    Και ΝΑΙ τότε κατάλαβα περισσότερα και είχα περισσότερο κατανόηση και χαμογελούσα ακόμη πιό πολύ στούς ανθρώπους στο δρόμο έστω και φευγαλέα τους κοιτούσα στα μάτια και χαμογελούσα και σκεφτόμουν τον ΗΛΙΟ ΜΑΣ !!! Εκείνη την γυναίκα την εκτίμησα και την αγαπώ πολύ, γιατί παρόλο που κάναμε πολλές βόλτες μαζί και έξω στο κρύο , η καρδιά της ήταν τόοοοοσο ζεστή που με γέμιζε χαρά!!! Το χαμόγελο και η γλυκιά της κουβέντα ήταν βάλσαμο.
    Σου εύχομε ψυχή μου τέτοιους ανθρώπους να βρείτε πολλούς να σας ζεσταίνουν σαν τον Ήλιο και να σας γεμίζουν χαρά!!!
    Για τώρα,σου στέλνω λοιπόν μια αγκαλιά γεμάτη ΗΛΙΟ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι τόσο όμορφη η αγκαλιά με τον ήλιο που με με κάνει να γελάω!!!! Είναι τόσο όμορφα που με τον τρόπο σου μου στέλνεις αυτό που έχω ολόψυχα νοσταλγίσει!!! και ναι δόξα το Θεό υπάρχουν άνθρωποί εκέι μακρυά που μας στέλνουν και που μοιράζονται τον ήλιο τους όπως και εσύ ψυχή μου- σαν μικροί ήλιοι πάνω στην γη! Σου στέλνω και γω λοιπόν μια αγκαλιά γεμάτη ευγνωμοσύνη να σε τυλιγει και να σε προστατεύει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μόλις ανέβασα μια ανάρτηση στο blog μου και άρχισαν να διαβάζω δυο τρία Blogs. Έπεσα επάνω στο δικό σου για πρώτη φορά. Και είδα την Παλαιάπολη. Η ανάρτηση μου μιλάει για τη Σαμοθράκη εμμέσως..πόση σύμπτωση;
    Πολύ όμορφο Blog. Θα είμαι σε επαφή :)
    Γωγώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Γωγώ,
    νομίζω οτι και εγώ έπεσα επάνω στην ανάρτηση σου που μιλάει για την Σαμοθράκη και τα παιδικά σου χρόνια.(χαχα) Πόση ομορφιά έχει το μπλοκ σου!
    Γέλασα γιατι κάθε χρόνο με το ξωτικό φροντίζουμε να πηγαίνουμε στο αγαπημένπο μας νησί...έτσι και εμεις ανέμελα.
    Φιλιά Λαμπρινη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή