Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

22. Στη σχολή


... Οι μέρες γεμίσανε και τρέχουν σαν ποτάμι φουσκωμένο με ορμή. Αδυνατώ να σταθώ και εγώ. Τρέχω και κυλάω μαζί του. Κοιμάμαι νωρίς και ξυπνάω νωρίς. Δεν έχω χρόνο να γράψω ή να μοιραστώ όλα όσα συμβαίνουν... Θα προσπαθήσω όμως γιατί αξίζει κανείς να γνωρίζει πως υπάρχει και το αλλιώς...
Την πρώτη μέρα που πήγαμε στην σχολή, είχαν ετοιμάσει γιορτή για να μας καλοδεχτούνε.
Οι αίθουσες μας είχαν λουλούδια και πάντα φροντίζουν να υπάρχουν κλαδιά ή λουλούδια στο λιτό βάζο κάθε αίθουσας. Στους τοίχους υπάρχουν έργα ζωγραφικής από φοιτητές των καλών τεχνών και σε μία γωνιά ένα έργο που συμβολίζει την θεραπεία.
Η παιδαγωγική του Στάινερ θέλει να θεραπεύει και να μαθαίνει στο παιδί να ζει την ύπαρξη του.
Αυτό το διάστημα έχουμε 4 μαθήματα: Θεοσοφία του Στάινερ, Μουσική, Ανάπτυξη του παιδιού, και πλαστικοποίηση(?) .
Μπαίνοντας στο μάθημα απαγγέλλουμε ένα ποίημα όλοι μαζί και στην συνέχεια τραγουδάμε Mozart στα ιταλικά, σε τρεις φωνές. Από την πρώτα 5 λεπτά έλεγα πως θα μπορούσαμε να δώσουμε συναυλία. Ακούγεται υπέροχο- αγγελικό και αμέσως ξυπνάει και η καρδιά μαζί με το υπόλοιπο σώμα.
Ακολουθεί μια φιλοσοφική συζήτηση, όμορφη που βγαίνει από εμάς τους φοιτητές. Τις προάλλες κολλήσαμε στην πνευματικότητα και στην καλή σκέψη όπως ανέφερε το βιβλίο μας. Ο καθηγητής μας σχεδίασε ένα ορθογώνιο τρίγωνο και σε κάθε πλευρά του 3 τετράγωνα. Σχεδίαζε παραλληλόγραμμα, χρωμάτιζε και μας άφησε να βρούμε και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Πουθενά δεν έγραφε γράμματα ή αριθμούς. Έτσι αρχίσαμε να παίζουμε για να δούμε τι είναι όμοιο κτλ. Μέσα σε λίγα λεπτά αποδείξαμε το πυθαγόρειο θεώρημα! Μας ρώτησε να δούμε μέσα μας, πως νιώθαμε, αν αυτή η σκέψη ήταν ελεύθερη, αν αυτό είχε σχέση με την πνευματικότητα και να ψάξουμε πόσο συχνά είμαστε πνευματική στην καθημερινότητά μας. Η συνέχεια της συζήτησης θα ακολουθήσει την Δευτέρα.... Σε όλη την διάρκεια του μαθήματος υπάρχουν στιγμές που μας βάζει να νιώσουμε και να δούμε μέσα μας...
Για την μουσική τι να πω. Έχει νιώσει κανείς την νότα ντο; Την γνωρίζει η την έζησε για παράδειγμα όπως μια γεύση πικρή ή μία μυρωδιά καμένου; Ενώ το αυτί μας είναι το πρώτο που γεννιέται μέσα στο σώμα και δουλεύει συνεχώς, η συνειδητότητά μας εκεί υστερεί πολύ. Από τα πρώτα λοιπόν ήταν να αρχίσουμε να ψάχνουμε στο σώμα μας τις νότες σε όλες τις κατευθύνσεις και με όποια μορφή. Κάθε τραγούδι που μαθαίνουμε έχει την εξής σειρά:
κινούμαστε σε έναν βασικό ρυθμό. πχ κολυμπάμε, κάνουμε ιππασία ή κουπί και εδώ αρχίζει το φανταστικό μας ταξίδι και προστίθενται νότες και ρυθμοί, κινήσεις που τους συνοδεύουν και έτσι βγαίνει ο ρυθμός του τραγουδιού. Το κάνουμε ξανά και ξανά ο καθένας όπως θέλει αρκεί να είναι δικό του το ταξίδι με τις δικές του εικόνες. Και στο τέλος έρχονται τα λόγια όχι σε χαρτί αλλά έτσι οτι ακούμε και μάλιστα στα γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά αρκεί να μην καταλαβαίνουμε. Αυτό που βγαίνει είναι τραγούδι ζωντανό υπέροχο. Κάποια στιγμή μας έδωσε τις νότες και τα λόγια. Το τραγούδι έχασε την ομορφιά του, γίναμε παράφωνοι.
Στην εξέλιξη του παιδιού μας έδειξαν εικόνες από τα όργανα των παιδιών καθώς μεγαλώνουν σε ένα φυσικό περιβάλλον, με βόλτες στην άγρια φύση, με παιχνίδια που τους δίνουν πολλά και όμορφα ερεθίσματα και τις αντίστοιχες εικόνες παιδιών που μεγαλώνουν μέσα στο σπίτι, με πολύ τηλεόραση και ελάχιστους περιπάτους!!!!!! Οι συνέπειες είναι τεράστιες, συχνά όμως δεν τις αναγνωρίζουμε με γυμνό μάτι ή αδυνατούμε να τα συνδέσουμε!!
Και με το πυλό εργαστήκαμε μαγικά. Κατασκευάσαμε μια σφαίρα μέσα στην παλάμη μας ή οποία είναι ικανή να κατασκευάσει μια τέλεια σφαίρα. Στην συνέχεια δώσαμε την σφαίρα μας στον διπλανό μας και νιώθαμε τις διαφορές. Ήταν απίστευτω πόσο διαφορετικές ήταν. Ο καθηγητής μας έβαλε να νιώθουμε ποιανού μπορεί να είναι η σφαίρα που πιάνουμε, τι χρώματα έχει κτλ. Από αυτό το στάδιο του πυρήνα μας, μας έβαλε να ταίσουμε την σφαίρα με μικρά κομματάκια, χωρίς σκέψη απλά να διατηρη το σφαιρικό σχήμα της, ώσπου να γίνει παχιά και τεράστια....να αυξήσουμε το εγώ μας. Κάποια στιγμή μας έβαλε να δουλέψουμε την μπάλα του διπλανού μας με τον ίδιο τρόπο που την δούλευε αυτός. Χα, τα συναισθήματα ήταν παράξενα, η δυσκολία αρκετή και το χειρότερο αυτός που δουλευει την δική μου μπάλα, την χαλάει!! Όταν γίναν τεράστιες σαν μία αγκαλιά, έπρεπε να κάνουμε μια τρύπα από την μια πλευρά μέχρι την άλλη... και η οδηγία ήταν τώρα δείξτε την διαδικάσία της κίνησης, της θεραπίας, χωρίς σκέψη, απλά αφήστε τα χέρια να δουλέψουν και να αλλάξουν το σφαιρικό σχήμα, μόνο αυτό δεν ήθελε να υπάρχει άλλο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο μας είναι να δουλεύουμε εβδομάδες πάνω σε μια μπάλα και να μην επιτρέπεται να βάλουμε το νου μας στο έργο... Φυσικά τα αποτελέσματα είναι πολύμορφα, ζωντανά, υπέροχα!!!!
Αυτά είναι μαθήματα που διδασκόμαστε για να μάθουμε να δουλεύουμε αντίστοιχα με τα παιδιά μέσα στην τάξη. Ξέρω πως δεν μπορώ να δώσω την εσωτερική διαδικασία που συμβαίνει μέσα μας, την εργασία και το βάθος γιατι και εγώ εδώ μόνο επιφανειακά αναφέρω τα γεγονότα....

Φιλιά Λαμπρινή
 

2 σχόλια:

  1. ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΜΟΥ,
    ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ !!!
    Τα διάβασα με μεγάλη χαρά,με περιέργεια σχεδόν παιδική να δω τι θα γίνει παρακάτω και τι άλλο θα κάνετε, ΚΑΙ με την Μπάλλα και, και, και σας φανταζόμουν σαν μικρά παιδιά να ρουφάτε και να βιώνεται!!!!!!!!!
    Β Ι Ω Ν Ε Τ Α Ι !!!
    Αυτό ακριβώς συζητούσα εχθές Κυριακή με μία άλλη μητέρα, δηλαδή το πόσο σημαντικό είναι αυτό που βιώνουμε, ταπεινή μου άποψη είναι, αλλά νομίζω και κοινή αποδοχή , ότι αυτό που βιώνουμε είναι και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ.
    Αυτό είναι που αποκτάτε λοιπόν καινούργια βιώματα-γνώσεις για να μπορείτε να τις μεταφέρεται. Περιμένω με λαχτάρα την στιγμή που αυτό θα γίνει πραγματικότητα στον ΠΛΑΝΗΤΗ!!!
    Δηλαδή πραγματική βιωματική γνώση σε όλα τα παιδιά, γιατί αυτοί είναι οι πολίτες του αύριο.Περιμένω με λαχτάρα την ημέρα που θα διδάσκουν στα παιδιά πως να φυτεύουν ,να σπέρνουν ,να φροντίζουν,να καλιεργούν, να δημιουργούν!!!! ΤΙ???? ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!
    Να πάψουν να είναι καταναλωτές και να μπορούν να γίνουν , να είναι ....... δημιουργοί,καλλιεργητές,τεχνίτες,καλλιτέχνες,
    θεραπευτές,Δάσκαλοι, Πνευματικοί και ότι η καρδιά τους επιθυμεί και όπου αυτή τους οδηγεί, να το αναγνωρίζουν.
    Πολύ όμορφες εμπειρίες είναι αυτές που βιώνεται έτσι και αλλιώς και ας έχουν και την δυσκολία τους.
    Φιλιάάά και Καλή Συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Oπως το λες Μαράκι. Βίωμα! όλα εκει βασίζονται. Για μενα την ίδια οι εμπειρίες είναι απίστευτες φαντάσου για ένα παιδί! Πόσο ονειρευομαι ένα τέτοιο σχολειο εκει στην Ελλάδα.....!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή