Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

18.Πότε δεν ξέρεις τι μέρα ξημερώνει...

Μία μέρα γυρνώντας από την πόλη, στο τραμ, συνάντησα τυχαία έναν φίλο καρδιάς που είχα πολλά χρόνια να δω! Η έκπληξη μου και η χαρά μου ήταν μεγάλη. Ένιωθα την θεία παρουσία κοντά μου και την αίσθηση οτι ποτέ δεν θα με αφήσουν χωρίς υπέροχους φίλους δίπλα μου!! Γαληνή και ευτυχία..
Στα χρόνια που πέρασαν είχε παντρευτεί μια κοπέλα που ήμουν περίεργη και γεμάτο αγωνία να γνωρίσω. Την Ειρήνη! Και όπως και αυτός έτσι και η Ειρήνη μπήκε αμέσως στην καρδία μου.



Μια κοπέλα χαμογελαστή, θετική, φύση άκρώς καλλιτεχνική και με πολύ πολύ καλή διάθεση! Στο επάγγελμα είναι χρυσοχόος. Με κάλεσε λοιπόν, να περάσουμε οι δύο μας, στο εργαστήρι της, να ξεφύγω λίγο από το σπίτι και να δημιουργήσω μαζί της κάτι όμορφο. Δέχτηκα με χαρά και σκέφτηκα πως θα έφτιαχνα κάτι για τον Ιωνάθαν που θα του χάριζα την ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου.
Στην αρχή έπρεπε να το σχεδιάσω για να δει, πως θα το κάνουμε....


Μου είπε διάφορες τεχνικές που δεν κατάλαβα, με ρώτησε για μεγέθη που δεν ήξερα ώσπου μου έδωσε ένα λεπτό πριόνι στο χέρι με την οδηγία να κόψω το ασήμι στην ευθεία!!
Εγώ το έκοψα στραβά.
Μετά μου έδωσε διάφορες λίμες για να διορθώσω, για να ομαλύνω και για να στρογγυλέψω τις επιφάνιες.
Εγώ τις χειροτέρεψα....


Στη συνέχεια μου πρότεινε να κάνω έναν τέλειο κύκλο και της είπα πως το  έργο μου δεν χρειάζεται να είναι ολοστρόγγυλο.
Οπότε το στρογγύλεψα Μπινήστικα.
Φυσικά όλη αυτή η διαδικάσία έγινε με γέλιο, για την ικανότητα μου στην λεπτομέρεια.
Η αλήθεια είναι πως μου αρέσουν οι απλές γραμμές, αυτές που βγαίνουν έτσι όπως το χέρι ορίζει.
Εφόσον τα κατάφερα, περάσαμε στις τεχνικές για την διακόσμηση, όπου η Ειρήνη με πολύ υπομονή μου έδειξε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε.


Τα ήθελα και τα δύο. Κόψαμε μικρά κομμάτια από ασήμί και ρίξαμε ρινίσματα επάνω, τα ψήσαμε όλα σε πολύ δυνατή φωτιά και το σκουλαρίκάκι μου ήταν έτοιμο.

 
Το έβαλε σε ένα υγρό και ταταααααααααα!!!!
Το απόγευμα είχε περάσει, είχαμε πιεί το τσαγάκι μας, κάναμε τις φιλοσοφικές μας συζητήσεις, γελασαμε και πειραχτήκαμε και γεμάτη χαρά και περηφάνια γύρισα σπίτι.
 Μαζί με τον Δαυίδ το κρύψαμε και είπαμε ότι σε λίγες μέρες θα το δίναμε στον Ιωνάθαν.
Δεν ήξερα όμως, πως σήμερα το πρωί ξημέρωνε η μέρα του Αγ. Βαλεντίνου!
 

Το ξωτικό πήγε στην κρυψώνα έβγαλε το κουτάκι και φώναξε χαρούμενο: ''Μπαμπάααααααα, έκπληξηηηηηη!!!"

 

Και να που σήμερα το σκουλαρικάκι μου καμαρώνει στο αυτί του Ιωνάθαν. Δεν είναι τέλειο σαν όλα τα άλλα, αλλά έχει ζωντάνια και είναι ικανό να  του ψυθιρίζει πόσο πολύ τον αγαπώ....


Φιλιά σε όλους με όλη μου την αγάπη ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ειρήνη και μια υπέροχη βραδιά του Αγ. Βαλεντίνου! (χα)

2 σχόλια: