Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

20.  Εποχή των τεράτων;


Προχθες ξύπνησα και σκεφτόμουν τους ανθρώπους - τέρατα, τους πατεράδες τέρατα, τους θρησκευτικούς ηγέτες τέρατα.... όλη την μέρα κυκλοφορούσα με ταραγμένη την ψυχή για τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας  και κατ' επέκταση μέσα μας.
Αν το σκεφτώ δεν είναι και τόσο μακρυά τα γεγονότα, δεν είναι στην Αίγυπτο, δεν είναι στην Υεμένη,δεν είναι στην Κίνα... από την στιγμή που αγγίζουν την ψυχή μας, είναι εδώ, είναι μέσα μας!
 
Χθες  τα τέρατα ήταν στο σαλόνι μας ....κάποια στιγμή ήρθε ο Ιωνάθαν για λίγο το μεσημέρι από το σπίτι.  Φεύγοντας έβαλε το Δαυίδ να ακούσει όπως λέει το ξωτικό δυνατές κιθάρες: System of a down (Toxicity).
Ο Δαυίδ χόρευε σαν δαιμονισμένο ξωτικό, φωνάζε και κραυγάζε με όλη του την δύναμη, ενώ ταυτόχρονα γελούσε, χοροπηδούσε και ρόκαρε "παίζοντας" ταυτόχρονα ηλεκτρική κιθάρα!!
Δεν πίστευα στα μάτια μου, ούτε στα αυτιά μου...  Κάποια στιγμή κουράστηκε, κάθησε και στη συνέχεια, σιωπηλός, ξάπλωσε στο πάτωμα. Έκλεισε τα μάτια του και κοιμήθηκε ευχαριστημένος, ενώ από το στερεοφωνικό ουρλιαζαν ακόμη....

Με έβαλε να σκεφτώ πως πριν πολλά χρόνια οι άνθρωποι τέτοιο καιρό, ντυνόταν τέρατα και μασκαρευόταν για να διώξουν τους δαίμονες που θα πείραζαν τα σπαρτά τους, τα χωράφια τους, την γη τους. Έμπαιναν τεχνητά σε αυτό το ρόλο για να διώξουν και να φοβήσουν. Αναρωτιέμαι μήπως να ντυθούμε όλοι τέρατα; Να χορέψουμε,να βγούμε στους δρόμους μασκαρεμένοι να φωνάξουμε όπως παλιά από τα ενδόψυχα μας... και όχι μόνο για να διώξουμε τους εξωτερικούς δαίμονες αλλα και τους εσωτερικούς. Να μπούμε συνειδητά σε αυτό το ρόλο, να αφήσουμε την ένταση και τα βάρη να βγουν για τώρα,γιατι κάποια στιγμή θα ξανάρθουν και εκει ας ελπίσουμε να ναι πιο ελαφρυα...
 
Το ίδιο απόγευμα το ξωτικό μου, ντύθηκε ινδιάνος. Έκλεισε ειρήνη με  έναν καουμπόι, με τον πιο γλυκό τρόπο, κυλίστηκε μέσα στα κομφετί και στις σερπαντίνες κραυγάζοντας από ευτυχία και προς στιγμήν έδιωξε και τους δικούς μου δαίμονες!!
 
 Σήμερα με ξύπνησε με ένα παραμυθακι που του λεγα χθες το βράδυ: "Μαμά θα μου πεις για τον αγαπούλη, την αγαπούλα και το αγαπάκι τους; Θα μου πεις για τον άγγελο που έφερε το αγαπάκι στην γη;.....Ξύπνα μαμά, ξύπνα!"
Με το χαμόγελο στα χείλη ξύπνησα... Τελικά έχουμε ελπίδα!
 

Καλή μέρα σε όλους και στα τέρατα και στα αγαπάκια!!!!!

2 σχόλια:

  1. Τι όμορφη φώτο!!! Πόση μεγάλη δύναμη παίρνουμε απο τα "αγαπάκια μας"!!!...και βέβαια υπάρχει ελπίδα! Καλό απογευμάααα!!! -Αναστασία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Αναστασία!!! Ξέρεις υπάρχουν στιγμές που σε ρίχνουν κάτω, που νομίζεις πως όλα είναι μάταια, πως τα κάνεις όλα λάθος και πως δεν έχεις δύναμη να αλλάξεις και να επέμβεις σε γεγονότα ακόμη και αν αφορούν την ίδια σου την ζωή... Ευχαριστώ για το κουράγιο και τα καλά σου λόγια και να ναι καλά τα αγαπάκια που φέρνουμε στη γη! Φιλιά

      Διαγραφή