tag:blogger.com,1999:blog-9627212533077265732024-03-05T20:26:51.787-08:00Bolibombiένα ταξίδι.... με το ξωτικό μας!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-57097526463127430462013-08-19T09:43:00.000-07:002013-08-19T09:43:50.837-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ένας υπέροχος δροσιστικός βοτανοχυμός! <br />
<br />
Το απόγευμα θα ρθουν φίλοι στο σπίτι μαζί με τον φιλαράκο του Δαυίδ. Το ξωτικό λοιπόν ετοίμασε μια λεμονάδα με πολλά μυρωδάτα βότανα και άφθονο μέλι. <br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtDY2AHgBeSUCwiD5wUBAVPg-Wk3ZeeCSZyz_K_DN_6ktHKtiL5aFyk6ehrRGrsZOK19ZQwOlThZiK3cgtWk8pedAd7c96kgSujIsmQ-amiTh-av340Rex9zJpn9O6FD4-Oebe0YfFDtMm/s1600/DSC_0171.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtDY2AHgBeSUCwiD5wUBAVPg-Wk3ZeeCSZyz_K_DN_6ktHKtiL5aFyk6ehrRGrsZOK19ZQwOlThZiK3cgtWk8pedAd7c96kgSujIsmQ-amiTh-av340Rex9zJpn9O6FD4-Oebe0YfFDtMm/s640/DSC_0171.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
700 ml χυμό μήλου<br />
200 ml σιρόπη αγαής ή μέλι<br />
6 κλαδάκια βασιλικού<br />
3 κλαδάκια δεντρολίβανου<br />
8 κλαδάκια λεμονοθύμαρου<br />
1 κλαδί φασκόμηλο<br />
12 κλαδάκια μέλισσα (εγώ έβαλα δυόσμο)<br />
2 λεμόνια<br />
750 ml κρύο νερό<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitwue2hQ3YGe5Wn27Nn1oPoneW8WxhGYLJi9vhyphenhyphencJT_nh0W8BZaU_hHAtlhuYd4NNYD58Yn6n_7tXPvwqvyBVgSPGKAOUxo8_hDdEvdFpP3fs_Plb6MxMRsfsdFBEkvnqU3VpX3htepoSX/s1600/DSC_0185.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitwue2hQ3YGe5Wn27Nn1oPoneW8WxhGYLJi9vhyphenhyphencJT_nh0W8BZaU_hHAtlhuYd4NNYD58Yn6n_7tXPvwqvyBVgSPGKAOUxo8_hDdEvdFpP3fs_Plb6MxMRsfsdFBEkvnqU3VpX3htepoSX/s640/DSC_0185.JPG" width="422" /></a></div>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>Βράζουμε το χυμό του μήλου με το μέλι.</li>
<li>Στίβουμε και προσθέτουμε το χυμό λεμονιού στην κατσαρόλα</li>
<li>Προσθέτουμε τα βοτάνια. Ταυτόχρονα πέρνουμε την κατσαρόλα από την εστία και σκεπάζουμε με ένα καπάκι.</li>
<li>Αφήνουμε να τραβήξουν για 20 λεπτά</li>
<li>Στραγγίζουμε και το βάζουμε στο ψυγείο για 2-3 ώρες.</li>
<li>Σερβίρουμε με παγάκια και λίγα φρέσκα βοτάνια.</li>
</ul>
Χαρήκαμε όλη την διαδικασία και ιδιαίτερα τις υπέροχες μυρωδιές. Ανυπομονούμε τώρα να ρθουν οι καλεσμένοι μας.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBk85mleZVtiuqW__HQOxlZgP1uItLKZZSzTIKBZ8QEihid9qmK-aV4dAsgJDWkUSP_Sxm2tYRAWtcLsx2F_1oKd92UckYNXHoti9IPJn1kwYakDhwKYQtenKGKj0BuaOiSQDU1lZZZtjW/s1600/DSC_0324.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBk85mleZVtiuqW__HQOxlZgP1uItLKZZSzTIKBZ8QEihid9qmK-aV4dAsgJDWkUSP_Sxm2tYRAWtcLsx2F_1oKd92UckYNXHoti9IPJn1kwYakDhwKYQtenKGKj0BuaOiSQDU1lZZZtjW/s640/DSC_0324.JPG" width="422" /></a></div>
<br />
Καλό απόγευμα σε όλους σας! </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-22205978889765359782013-07-26T08:12:00.002-07:002013-07-26T08:12:34.563-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="yui_3_7_2_37_1374823219673_51">
29. Ο τόπος μου, το σώμα μου!<br />
<br />
Ξυπνήσαμε από την φωνή του Δαυίδ- όπως κάθε πρωί <span id="misspell-0"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_2773">άλλωστε.</span></span> <span id="misspell-1">Χουζουρέψαμε</span> για αρκετή ώρα και κατεβήκαμε για πρωινό. Αργά, <span id="misspell-2"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_2868">ξένοιαστα</span></span>, χωρίς <span id="misspell-3"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_2910">έγνοιες</span></span> και πολύ περισσότερο χωρίς να κοιτάμε το ρολόι. Διακοπές στον <span id="misspell-4"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3002">παππού</span></span> και στην γιαγιά. <span id="misspell-5"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_2952">Παλιά</span></span> θα γελούσαμε και θα λέγαμε έλα μωρέ <span id="misspell-6"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3246">εκεί</span></span> θα περάσουμε. Σήμερα όμως είμαστε ευτυχισμένοι για την <span id="misspell-7"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3204">πολυτέλεια</span></span> να έχουμε ένα σπιτάκι στην θάλασσα, ακόμη και αν αυτή συνορεύει με ένα ποτάμι. Η παραλία σχεδόν ερημική, ελάχιστοι ηλικιωμένοι με τα εγγονάκια τους και κάπου παραπέρα κάτι ηλιοκαμένοι ψαράδες. <span id="misspell-8"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3162">Πολυτέλεια</span></span> και ευτυχία! Να συνειδητοποιείς <span id="misspell-9"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3288">ότι</span></span> όλα όσα είχες, όλα τα όμορφα ήταν εκεί απλά εσύ έπαψες να τα <span id="misspell-10">θαυμάζεις.</span> Έτσι σήμερα ξυπνήσαμε το πρωί με την χαρά να ξαναδούμε , να <span id="misspell-11">ξαναμυρίσουμε</span> και να ξανανιώσουμε όλα όσα μας χαρίζονται απλόχερα. </div>
<div id="yui_3_7_2_37_1374823219673_52">
Θάλασσα, ήλιος και υπέροχη γη! <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjexk54F2CFsLh2iB97iOFKOkx44AGykBK1zqMZY3CT0-uuH_yqk8s_Hi0_4cksacm8nWO6fyp-Iky3h8Abuj2Pr2v8uj73i25zNagU93SrWonYUCvNZEqL3flKJ148mYjmamJB_06PZMvC/s1600/DSC_1769.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjexk54F2CFsLh2iB97iOFKOkx44AGykBK1zqMZY3CT0-uuH_yqk8s_Hi0_4cksacm8nWO6fyp-Iky3h8Abuj2Pr2v8uj73i25zNagU93SrWonYUCvNZEqL3flKJ148mYjmamJB_06PZMvC/s640/DSC_1769.JPG" width="640" /></a></div>
</div>
<div id="yui_3_7_2_37_1374823219673_53">
Οι τρεις μας- κάποιες φορές και οι πέντε μας <span id="misspell-12"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3330">κατεβαίνουνε</span></span> στην θάλασσα. Πετσέτες, καπέλα, <span id="misspell-13"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3375">μαγιό</span></span>, <span id="misspell-14">κουβαδάκια</span>, <span id="misspell-15"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3501">φουσκωτό</span></span>, <span id="misspell-16"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3459">αντηλιακό</span></span> και γυαλιά ηλίου φορτωμένοι αντικρίζουμε την <span id="misspell-17"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3417">ομορφιά</span></span> της. Ο Δαυίδ είναι παιδί του βουνού, των δασών και τον δροσερών ποταμιών, παρόλα αυτά του αρέσει η καθημερινή μας συνήθεια να πηγαίνουμε για παιχνίδι και για μπάνιο στην κυρα θάλασσα με την πλούσια ζωή της. Πάντα έχει κάτι να πει και κάτι να μας δείξει. Έτσι το μικρό μας ξωτικό δένεται μαζί της και ταυτόχρονα συμβαίνει κάτι πολύ μαγικό- ανακαλύπτει και δένεται με το σώμα του! Η αίσθηση του νερού και της αμμουδιάς, της ζέστης και της δροσιάς εναλλάσσονται παιχνιδιάρικα και δυναμικά. (Είναι τόσο σημαντικό για αυτόν και για όλα τα παιδιά να μάθουν και να συνειδητοποιούν το σώμα τους. Τους <span id="misspell-18"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3596">δόθηκε</span></span> ένα υπέροχο σώμα, ένα <span id="misspell-19">εργαλείο</span> μοναδικό το οποίο <span id="misspell-20"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3787">χρειάζεται</span></span> να το μάθουν , να το αγαπήσουν και με αυτό <span id="misspell-21"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3646">αργότερα</span></span> να δημιουργήσουν <span id="misspell-22"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3742">θεϊκά</span></span> έργα. Ακόμη και στο σχολείο θα αδυνατεί να παρακολουθήσει το μάθημα όσο έξυπνο και αν είναι, γιατί δεν θα μπορεί να <span id="misspell-23"><span id="yui_3_7_2_1_1374823219673_3834">ελέγξει το σώμα του.</span></span>)</div>
<div id="yui_3_7_2_37_1374823219673_54">
Ξυπόλητος και γυμνός τρέχει, κυλιέται και παίζει κάτω από το φως του ήλιου και του φεγγαριού. Δυναμώνει και αλλάζει μέρα με την μέρα..... </div>
<div id="yui_3_7_2_37_1374823219673_55">
</div>
<div id="yui_3_7_2_37_1374823219673_56">
Μια όμορφη ηλιόλουστη καλησπέρα από μια Λαμπρινή που ανακαλύπτει και αυτή το δικό της σώμα!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMMjRg0BLryXhcvVgJJfeEp3xskNgeY7BcjxyhVOw2zvHksrIvtp99IfS6YmBKXUjKUPF3xdvk4x4G7q_fMkM3tuun7fh4jKFFs7FNti9swHHcyReEl3-zw1rglH0jcxfDMTxCrJ_IKf34/s1600/DSC_1704.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0saIqizHU148y5tIci7-hxahP4DiRa_IAavU4rkRuoS2mUDKgcHBGl7mTvSwKG1ggEvWgx67knefMQuI0UlmSLwPJL2wcFkdERId9RbgDVB7lRZbfaz1XW9s-RTJGStgcjPkgft3Px0a_/s1600/DSC_1731.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0saIqizHU148y5tIci7-hxahP4DiRa_IAavU4rkRuoS2mUDKgcHBGl7mTvSwKG1ggEvWgx67knefMQuI0UlmSLwPJL2wcFkdERId9RbgDVB7lRZbfaz1XW9s-RTJGStgcjPkgft3Px0a_/s640/DSC_1731.JPG" width="640" /></a></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-61115241425898904922013-06-07T00:08:00.000-07:002013-06-07T00:08:17.800-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" id="yui_3_7_2_27_1370586458323_45" style="clear: both; text-align: left;">
28. Έχω μια υπέροχη φίλη!!!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" id="yui_3_7_2_27_1370586458323_47" style="clear: both; text-align: left;">
Πριν μερικούς μήνες ήρθε δειλά δειλά ένα κοριτσάκι στο <span id="misspell-0">σχολείο</span> μας. Τα μάτια του λάμπανε και <span id="misspell-1"><span class="mark" id="misspell-0"><span class="mark" id="misspell-0">διέκρινες</span></span></span> την ζωντάνια και την σκανταλιά μέσα τους. Την <span id="misspell-1">πλησίασα</span> και την έπιασα από το χέρι για να την ξεναγήσω στον μικρό αλλά ζεστό μας <span class="mark" id="misspell-2"><span class="mark" id="misspell-1">παιχνιδότοπο.</span></span> Μου χαμογέλασε και με ακολούθησε....Έτσι ξεκίνησε η φιλία μας.</div>
<div class="separator" id="yui_3_7_2_27_1370586458323_48" style="clear: both; text-align: left;">
<span id="misspell-2"><span id="yui_3_7_2_1_1370586458323_2631">Είναι</span></span> καλόκαρδη, γλυκιά, <span id="misspell-3"><span id="yui_3_7_2_1_1370586458323_2589">περιπετειώδες</span></span>, θαρραλέα, χαμογελαστή, εφευρετική, και πολύ πολύ ξεχωριστή . Θέλω να <span class="mark" id="misspell-6">μαι</span> συνέχεια μαζί της και εκτός <span id="misspell-7">σχολείου.</span> Ιδιαίτερα <span id="misspell-8">εκεί,</span> γιατί εκτός <span id="misspell-9">αρχίζουν</span> για μας οι μεγάλες <span id="misspell-10">περιπέτειες.</span> Τα μικρά <span class="mark" id="misspell-4">μυαλουδάκια</span> μας δεν σταματάνε να κατεβάζουν ιδέες για άφθονο γέλιο! </div>
<div class="separator" id="yui_3_7_2_27_1370433277294_337" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFoVyx2C5_wKc6ZXBVA4J8dsSPFtM-dS_f3cJGxH5xlJhChIzLRcn28TDBewBTHv-nF1-dAzeFy42BVIesX7rjupMXcpxBqOqmD2M2VOXM2XuolJyDoaQnr14ytnyDErqSdwG-tRXSbHyz/s1600/DSC_0463.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFoVyx2C5_wKc6ZXBVA4J8dsSPFtM-dS_f3cJGxH5xlJhChIzLRcn28TDBewBTHv-nF1-dAzeFy42BVIesX7rjupMXcpxBqOqmD2M2VOXM2XuolJyDoaQnr14ytnyDErqSdwG-tRXSbHyz/s640/DSC_0463.JPG" width="640" /></a></div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
<div id="yui_3_7_2_29_1370586458323_45">
Εχθές πήγαμε στο μουσείο και βρήκαμε εκεί ευκαιρία να συνεχίσουμε τα <span id="misspell-0">χοροπηδητά</span> μας τραγουδώντας και γελώντας δυνατά. Οι δεινόσαυροι μας κοιτούσαν άγρια και <span id="misspell-1">απειλητικά, ήταν φοβισμένοι</span> αλλά καθώς εμείς δεν αλλάζαμε στάση γλύκαναν, <span id="misspell-2">ένιωσαν</span> οικία και μας <span id="misspell-3">άφησαν</span> να τους <span id="misspell-4">χαϊδέψουμε</span> και να πιάσουμε τα μεγάλα τους δόντια. (Χα! και η μαμά <span id="misspell-0"><span id="yui_3_7_2_1_1370586458323_4423">νόμιζε</span></span> πως φοβάμαι!) </div>
<div id="yui_3_7_2_29_1370586458323_46">
Στη συνέχεια πήγαμε για ανασκαφές ψάχνοντας για ίχνη δεινοσαύρων και προς μεγάλη μας έκπληξη <span id="misspell-1"><span id="yui_3_7_2_1_1370586458323_4380">βρήκαμε</span></span> έναν ολόκληρο μεγάλο σκελετό. Τα μάτια μας <span class="mark" id="misspell-2">λάμψανε</span> και οι πανηγυρισμοί μας ακούστηκαν σε όλη την περιοχή! <span id="misspell-8"><span id="yui_3_7_2_29_1370586458323_57">Δυστυχώς</span></span> η μαμά δεν έβγαζε φωτογραφίες <span id="misspell-9">γιατί</span> ήταν <span id="misspell-10">απασχολημένη</span> και έτσι δεν έχω να σας δείξω τα υπέροχα ζώα εκείνης της εποχής παρά μόνο αυτό το Μαμούθ.</div>
</div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGoEtWyqE62TwMMQAHzPBhg3mzWSorPXQc4NulYJBBGyUf8tfX0WGXY4uTtDlwtOjbLufxQgKXuByfuXvx6fcmIjx7CXeCOK_FTdoGLpWQUJxWvjvRbimp3whcYhkgpMPY_S44CHYxNnJ6/s1600/DSC_0423.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGoEtWyqE62TwMMQAHzPBhg3mzWSorPXQc4NulYJBBGyUf8tfX0WGXY4uTtDlwtOjbLufxQgKXuByfuXvx6fcmIjx7CXeCOK_FTdoGLpWQUJxWvjvRbimp3whcYhkgpMPY_S44CHYxNnJ6/s640/DSC_0423.JPG" width="640" /></a></div>
<div id="yui_3_7_2_27_1370433277294_46" style="clear: both; text-align: left;">
<br />
<div id="yui_3_7_2_29_1370586458323_68">
Αλλά όπου και να είμαστε, όπως και να είμαστε, γελάμε, παίζουμε, τρέχουμε, <span id="misspell-1">αγκαλιαζόμαστε</span>, μαλώνουμε και τα ξαναβρίσκουμε...!!</div>
Από όταν ήρθε στην ζωή μου άρχισα να γελάω πιο πολύ και να μαι αισιόδοξος για όλα όσα η ζωή μου φέρνει! <br />
<div id="yui_3_7_2_29_1370586458323_69" style="clear: both; text-align: left;">
(<span id="misspell-2">Ξέρετε</span> μου <span id="misspell-3">λείπανε</span> πολύ όλοι οι φίλοι μου, <span id="misspell-0"><span id="yui_3_7_2_1_1370586458323_4584">μικροί</span></span> και <span id="misspell-1"><span id="yui_3_7_2_1_1370586458323_4630">μεγάλοι</span></span>, που άφησα μια μέρα ανεξήγητα πίσω μου)</div>
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwa6K7f6tOT5FDAcVij36Vn3UMms_DUinG4XC7DBL3yzI1NXn0jxOkYYtrmEBtjHfh2q6Kd4xlExKzjIqfewlOLXSTqweVhh8kq0o-lpYzPsO33vd02HBbLXxwjfnbIv9eUnVJGy_8dVtp/s1600/DSC_0479.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwa6K7f6tOT5FDAcVij36Vn3UMms_DUinG4XC7DBL3yzI1NXn0jxOkYYtrmEBtjHfh2q6Kd4xlExKzjIqfewlOLXSTqweVhh8kq0o-lpYzPsO33vd02HBbLXxwjfnbIv9eUnVJGy_8dVtp/s640/DSC_0479.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQyFEMxMrV2ZN6V4HK9hxyISYqwr_cfwUBreH3UXmOcrOflBPfRZG4RjYmYAraeZQSpOMnpHteVjKmTEa6KoE3RvN1JbcqARC4jfupJPMFa5D15SjONbeCnO_pJdehHQMAMvF5QLlWo9gR/s1600/DSC_0455.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
Με αυτές τις σκέψεις σας χαιρετώ θυμίζοντας σε όλους πόσο όμορφο πράγμα είναι η φιλία , ακόμη και όταν είσαι τόσο μικρός! <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIfEgwHM135jSWmqneGjsI2XYhOVbFlZDwwfqn7-fYtFhvmZUX8okL1mbqLyX4UaPoEGT3Jopc9lv59jPXqwYxn8-62E6gnIxKKx-UfYZl6DdJl9g8FBWTMSHBC-Lz4ZsC90ySmjXjg-1T/s1600/DSC_0448.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-13942946997929715472013-05-24T02:26:00.000-07:002013-05-24T03:05:16.024-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: red;"><span style="color: red;">27.Αλλό ένα </span>ταξίδι </span><br />
<span style="color: red;"></span><br />
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_45">
Ενώ έξω έβρεχε <span id="misspell-0"><span id="yui_3_7_2_1_1369386432191_2590">καταρρακτωδώς</span></span> εμείς βγήκαμε για να αγοράσουμε χρώματα ζαχαροπλαστικής και αλεύρι καλαμποκίσιο. Θέλαμε να κάνουμε έκπληξη στον <span class="mark" id="misspell-1">Ιωνάθαν</span> που θα γύριζε το μεσημέρι από την δουλειά του.</div>
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_46">
Το <span class="mark" id="misspell-2">κόνσεπτ</span> δεν ήταν να φτιάξουμε γλυκό, αλλά χρώματα σώματος! Ο <span id="misspell-3"><span id="yui_3_7_2_1_1369386432191_2669">Δαυίδ</span></span> ήθελε να ζωγραφίσουμε όλοι μαζί.</div>
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_47">
Έμπνευση μας ήταν ένα βιβλίο που διαβάσαμε το προηγούμενο βράδυ ( <a href="http://www.amazon.de/Kunterbunt-von-Kopf-bis-Fu%C3%9F/dp/3836954087">Kunterbunt von Kopf bis Fuß</a>), το οποίο δανειστήκαμε από την βιβλιοθήκη και προς έκπληξη μου στο τέλος είχε οδηγίες για το πως φτιάχνονται οι μπογιές σώματος. Ήταν εκεί ακριβώς για εμάς! Έτσι είπα ότι και να γίνει θα το κάνουμε.... </div>
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_48">
Αγοράσαμε τα υλικά μας και γυρίσαμε σπίτι.</div>
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_49">
Σε ένα μεγάλο μπολ βάλαμε:</div>
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_50">
<i>1 <span id="misspell-9"><span id="yui_3_7_2_1_1369386432191_2711">φλιτζάνι</span></span> καλαμποκίσιο αλεύρι</i></div>
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_51">
<i>1/2 <span id="misspell-10"><span id="yui_3_7_2_1_1369386432191_2753">φλιτζάνι</span></span> νερό</i></div>
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_52">
<i id="yui_3_7_2_27_1369386432191_98">1/2 <span id="misspell-11"><span id="yui_3_7_2_1_1369386432191_2798">φλιτζάνι</span></span> κρέμα σώματος</i></div>
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_53">
τα <span class="mark" id="misspell-12">ανακατέψαμε</span> όλα μαζί και τα χωρίσαμε σε 4 <span class="mark" id="misspell-13">μπολάκια-βαζάκια</span></div>
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_54">
στο καθένα προσθέσαμε από ένα χρώμα και οι μπογιές μας ήταν έτοιμες. </div>
<div id="yui_3_7_2_27_1369386432191_55">
Ήπιαμε το ζεστό <span class="mark" id="misspell-14">τσαγάκι</span> μας στον καναπέ και κάναμε διάφορα χαζά μέχρι να έρθει ο <span class="mark" id="misspell-15">Ιωνάθαν.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi80l_GU8EC0dFLyRMKRPbuFQNqqes7ZZN3UCvuG5AJtVBfDTnJZZjR4FfYW_fJk5R1A-4FA8ncjqOfIUk4gTPJz1sk4pIb_B689UkSNNC7yTe-i2dwU2Lf_uUKL0HQVmmnfwRIL8PsEt3A/s1600/DSC_0075.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi80l_GU8EC0dFLyRMKRPbuFQNqqes7ZZN3UCvuG5AJtVBfDTnJZZjR4FfYW_fJk5R1A-4FA8ncjqOfIUk4gTPJz1sk4pIb_B689UkSNNC7yTe-i2dwU2Lf_uUKL0HQVmmnfwRIL8PsEt3A/s640/DSC_0075.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
...Ζωγραφίσαμε έναν μεγάλο πίνακα και αρχίσαμε το φανταστικό ταξίδι με τα χρώματα στην ζούγκλα . Βάλαμε καταπράσινα χόρτα και παχιά φύλλα να αφήνουν ελάχιστο φως να φτάνει στο έδαφος. Ευτυχώς υπήρχαν όμορφα πολύχρωμα λουλούδια γιατι μετά από πολύ ώρα θα μας έλειπε ο ήλιος και η τόσο γνώριμη εικόνα του ουρανού. Τα πουλιά καθόταν επάνω στα δέντρα και κελαηδούσαν ενω το ξωτικό χόρευε μες στην τρελή χαρά. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας άγριος τίγρης και ουρλιαχτά ακουγόταν σε όλη την οικοδομή μας- γιατί ο τίγρης βαμμένος μας κυνηγούσε στο σπίτι.<br />
Είχα βάλει και <a href="http://www.google.de/imgres?imgurl=http://www.putumayo.com/sites/default/files/African-Playground.jpg&imgrefurl=http://www.putumayo.com/content/african_playground_0&h=375&w=375&sz=86&tbnid=tpl0ENw8NbsqDM:&tbnh=90&tbnw=90&zoom=1&usg=__w0iR6lC9PQibHYE04tD79UroQC8=&docid=Z7QH0jhHdjcvFM&sa=X&ei=Ay-fUddihOjhBJSagcAO&ved=0CEUQ9QEwAg&dur=1538">African Playground</a> να παίζει ταυτόχρονα οπότε η αίσθηση οτι είμασταν εκεί ήταν πολύ ζωντανή. Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε σύμβολα δύναμης και χορεύαμε όλους τους αφρικάνικους χορούς που γνωρίζουμε και πιστέψτε με γνωρίζουμε πολλούς! :)<br />
Χορεύαμε και γελούσαμε με όλη μας την ψυχή... και νιώθαμε πόσο όμορφα είναι να μπορρείς να εκφράζεσαι και να ταξιδεύεις με χιλιους δυο τρόπους. <br />
Φιλιά λοιπόν από την πυκνή και επικύνδινη ζούγκλα της Αφρικής!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv4dGnH0rupbp3BrJ7hrwAL4JNBZJXX63YYrRYlDNhOpE7hyphenhyphen7H1pUl9oi8SOd5gT18wuUnQ14CUXRRzs_kGnuvJiPTPnTngppknKN0pIUwFoPgmZdxENzEL_J3sS1KPQwxYakczHZBwvfu/s1600/DSC_0076.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv4dGnH0rupbp3BrJ7hrwAL4JNBZJXX63YYrRYlDNhOpE7hyphenhyphen7H1pUl9oi8SOd5gT18wuUnQ14CUXRRzs_kGnuvJiPTPnTngppknKN0pIUwFoPgmZdxENzEL_J3sS1KPQwxYakczHZBwvfu/s640/DSC_0076.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Λαμπρινή <br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-42728577065602206722013-04-25T23:39:00.000-07:002013-04-26T02:11:03.159-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_82">
26. Ζήλια μου!<br />
<br />
Ήρθαν από μακρυά με χαρά με αγάπη και με πολύ νοσταλγία, αλλά ξαφνικά όλα αλλάξανε. Το μικρό του φιλαράκι έγινε στόχος, φόβος και το κέντρο της ζήλιας. </div>
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_83">
Ότι έπιανε ο μικρουλης ήταν απαγορευμένο, "δικό μου, το θέλω, εγώ.........." και το τραβούσε <span id="misspell-0">από</span> τα χέρια του χωρίς δεύτερη σκέψη. </div>
Αυτός που αγαπούσε και φρόντιζε τόσο όταν ήταν μικρός, αυτός που λάτρευε τόσο η παιδική του ψυχή, τώρα το ίδιο άτομο έγινε εχθρός. <br />
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_84">
Γιατί; </div>
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_85">
Μήπως γιατί άρχισε να <span id="misspell-1">υπάρχει</span> το μικρό ή μήπως το ξωτικό μου ανακαλύπτει βροντόφωνα το εγώ του; </div>
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_86">
Και τώρα τι; </div>
Ξαφνικά είναι ο μεγάλος που πρέπει να καταλάβει ή αυτός που θα πρέπει να κάνει το αίσθημα του γαργάρα ή μήπως θα είναι αυτός που θα <span class="mark" id="misspell-0">τυρανήσει</span> τον μικρό με όποιο κόστος; <br />
<br />
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_87">
Αυτός που ζηλεύει είναι συχνά στα μάτια των μεγάλων το "κακό" παιδί. Δεν είναι όμως έτσι. Είναι ένα παιδί που δυσκολεύεται με τα συναισθήματά του και τον ίδιο του τον εαυτώ. Δέχομαι το αίσθημα της ζήλιας του και αυτό που θέλω είναι να καταλάβει πως αυτό που νιώθει με αυτό που κάνει έχουν μια απόσταση. Να εκφράσει την ζήλια του αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι μπορεί να βλάψει τον άλλο!</div>
Αλλά πότε βλάπει τον άλλο; Μόνο όταν τον χτυπάει ή και όταν του αρνείτε και του στερεί τα πάντα επειδή είναι σε θέση ισχύος; <br />
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_88">
Όλες οι θεωρίες μου άρχισαν να <span id="misspell-3">καταρρέουν</span> και να βλέπω μπροστά μου αδιέξοδο. Είχα ένταση και βίωνα η ίδια ανασφάλεια. Οι μέρες ήταν μυστήριες και οι στιγμές ξενιασιάς ελάχιστες. Δεν αφεθήκαμε, δεν αγκαλιαστήκαμε, δεν παίξαμε με την ψυχή μας.</div>
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_89">
</div>
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_90">
<span id="misspell-4">Ώσπου εχθές</span> φύγανε. </div>
Όλοι <span class="mark" id="misspell-1">κοιταχτήκαμε</span> στα μάτια.... και τώρα;<br />
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_91">
Ας μου πει κάποιος.</div>
<div id="yui_3_7_2_18_1366881140194_92">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLnUftys48spUyP_sWL6JjrmLm7PMM8B6AGL4uaHSY_-pK2WNxA7msvqUATL3Y-DTUmZXboo7p-vcVQNse4YyWoETjedPpuf5DSHJUS67xJECARc1pLhHoAGLAEPpcfbDHIy5XgeDE3-vH/s1600/DSC_0948.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLnUftys48spUyP_sWL6JjrmLm7PMM8B6AGL4uaHSY_-pK2WNxA7msvqUATL3Y-DTUmZXboo7p-vcVQNse4YyWoETjedPpuf5DSHJUS67xJECARc1pLhHoAGLAEPpcfbDHIy5XgeDE3-vH/s640/DSC_0948.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-77281485032647159482013-04-03T05:42:00.001-07:002013-04-03T05:43:18.207-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
25. Όταν ο Δαυίδ παίζει...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVeeeItm0Ocjt6kOeLNh-aDlmKnbZW3fv-IQ9nWKDH7W858kOWbGrNmXGr33EGvriDSGT08szUQue3VlydY259ZClelmcqflat1yit9h6P_sHK79HQRK3YZ1gQPWFdrJoh1cvfFuApxIx2/s1600/DSC_0529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVeeeItm0Ocjt6kOeLNh-aDlmKnbZW3fv-IQ9nWKDH7W858kOWbGrNmXGr33EGvriDSGT08szUQue3VlydY259ZClelmcqflat1yit9h6P_sHK79HQRK3YZ1gQPWFdrJoh1cvfFuApxIx2/s640/DSC_0529.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
η μέρα μεταμορφώνεται σε μια τόσο δα μικρούλα στιγμή....<br />
που τίποτα δεν έχει σημασία και που ταυτόχρονα είναι όλα τόσο σημαντικά!!<br />
Ο χώρος και ο χρόνος χάνονται και την θέση τους την πέρνουν οι αισθήσεις και τα αισθήματα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRLTUSL5lXlXNxSECrUkhSX2DyUN0C0DjPRPCl1DY-gSOIG5URApJicEBH67j-C819lOD9imvpxDPzlJMyPb5nLzYPTU2Y7bgYmnJ4uWR4WlowHvpBsqjTvLtJ2z9tEw6beoRKE0gqVQop/s1600/DSC_0785.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRLTUSL5lXlXNxSECrUkhSX2DyUN0C0DjPRPCl1DY-gSOIG5URApJicEBH67j-C819lOD9imvpxDPzlJMyPb5nLzYPTU2Y7bgYmnJ4uWR4WlowHvpBsqjTvLtJ2z9tEw6beoRKE0gqVQop/s640/DSC_0785.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Είναι στιγμές<br />
όπου όλα επιτρέποναι,<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD4wd6VWtkAAbidIHXP4vnvqXMlwsswhP0lm6IiYrVcEYxnL8_PQD6ICOMjq3Y3SE8uZVsQKjEJZd_zobvYNjf2wub9RJhMStQrZvhZV6ZtX1is1a_OjR_e1t71NtL9H6JSfds6g18gMtw/s1600/DSC_0185.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Wk1yw8Z1qa_7jfgA3mw13UYX9Wl9E5SOtZnJ4h85m7ael-VGDLjGe5dWWGPEJT8ycibHiFB49lDiAt3AvS0GMs-Q-POfpoGq6kQPjNGJiMjXrW3Z_f6uHcHINLp11uAZZs3XsGmRdpAx/s1600/DSC_0663.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Wk1yw8Z1qa_7jfgA3mw13UYX9Wl9E5SOtZnJ4h85m7ael-VGDLjGe5dWWGPEJT8ycibHiFB49lDiAt3AvS0GMs-Q-POfpoGq6kQPjNGJiMjXrW3Z_f6uHcHINLp11uAZZs3XsGmRdpAx/s640/DSC_0663.JPG" width="640" /></a></div>
<div id="yui_3_7_2_18_1364984247777_45">
</div>
όπου μπορείς να βγάλεις όλη σου την <span id="misspell-0"><span id="yui_3_7_2_1_1364984247777_2890">ένταση</span></span> αλλά και όλη σου την αγάπη!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxufArkA-CwrfEte1PUCEu8WBUHozwAcEdzGd2GW9QlWxCUa8cjb24uffHqkCWkqI4dcYgpsugBe76Ne6UWMvh5v49J8l_XWO3f9CALlA95yYgiFBdZefWZOmioAVqrvFNc5JvRIfBtQbS/s1600/DSC_0024.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxufArkA-CwrfEte1PUCEu8WBUHozwAcEdzGd2GW9QlWxCUa8cjb24uffHqkCWkqI4dcYgpsugBe76Ne6UWMvh5v49J8l_XWO3f9CALlA95yYgiFBdZefWZOmioAVqrvFNc5JvRIfBtQbS/s640/DSC_0024.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div id="yui_3_7_2_18_1364984247777_46">
όπου ακόμη και μια κουρτίνα μπορεί να γίνει <span id="misspell-1"><span id="yui_3_7_2_1_1364984247777_2935">έμπνευση</span></span> για μια υπέροχη θεατρική παράσταση,</div>
όπου τα κουρέλια μετατρέπονται σε μαγικούς <span id="misspell-2"><span id="yui_3_7_2_1_1364984247777_2977">χιτώνες</span></span> και νέοι κόσμοι ανοίγονται<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSvGb-y4NVJOyc8929gBPaPemZ4vG_0qgYsffl9w_ydSwGXjViBKqYiBmaMHk-tH4OCiJa1idntOsgHssshVD0bUkPufABj6NgOgNM0Z2YTlIpgmI7BSIm_f91pKwhgmQsN0BgLfLeDtiS/s1600/DSC_1060.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSvGb-y4NVJOyc8929gBPaPemZ4vG_0qgYsffl9w_ydSwGXjViBKqYiBmaMHk-tH4OCiJa1idntOsgHssshVD0bUkPufABj6NgOgNM0Z2YTlIpgmI7BSIm_f91pKwhgmQsN0BgLfLeDtiS/s640/DSC_1060.JPG" width="424" /></a></div>
<br />
<div id="yui_3_7_2_18_1364984247777_47">
Όπου το φύλλο και η <span id="misspell-3"><span id="yui_3_7_2_1_1364984247777_3030">ηλικία</span></span> δεν έχουν σημασία,</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw_UlZ3I4IQOpU7njwKr07wyiqNFOtOMi3AcKWEfOoakC_S6_S5Hi0o93Z5DLp1IxjdXWnRTrJKf6jBUGVqwBqnr59gCQLCLy65dIgOQ51BjqRptRhnMwHdTk8SQKRBddSNxDofLITOX48/s1600/DSC_0599.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw_UlZ3I4IQOpU7njwKr07wyiqNFOtOMi3AcKWEfOoakC_S6_S5Hi0o93Z5DLp1IxjdXWnRTrJKf6jBUGVqwBqnr59gCQLCLy65dIgOQ51BjqRptRhnMwHdTk8SQKRBddSNxDofLITOX48/s640/DSC_0599.JPG" width="424" /></a></div>
<br />
<div id="yui_3_7_2_18_1364984247777_48">
όπου τίποτε δεν θεωρείται "βρόμικο",</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBYZpxOTvNOkjHErS1ZPb6rZJMDF3zVSJ_xifdAmOzkyFIm80dEhwm79PwdpsAop_hyphenhyphenSrBUP3BrZ3Dlvm4xTfGORSnP0RpydGSyHBBd_lOCzKy6v_AfgO-IVTvqm1cB28Lxjl2gXI9T5yv/s1600/DSC_0224.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBYZpxOTvNOkjHErS1ZPb6rZJMDF3zVSJ_xifdAmOzkyFIm80dEhwm79PwdpsAop_hyphenhyphenSrBUP3BrZ3Dlvm4xTfGORSnP0RpydGSyHBBd_lOCzKy6v_AfgO-IVTvqm1cB28Lxjl2gXI9T5yv/s640/DSC_0224.JPG" width="424" /></a></div>
<br />
όπου το παιχνίδι είναι μάθηση και καλλιέργεια πολλών δεξιοτήτων,<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5IC-dJW9exEGEa8p4JcJQVFLZKeYTwMJa65rkNowcc-dBk3ldkv9JoQgtkALxdZicvD1TDUFztrwDAFPxNrhWnys16x39CypF90F2KEeYvlM6RNWORc-F2e1QywHsFBsD0UjWZP56p04A/s1600/DSC_0252.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5IC-dJW9exEGEa8p4JcJQVFLZKeYTwMJa65rkNowcc-dBk3ldkv9JoQgtkALxdZicvD1TDUFztrwDAFPxNrhWnys16x39CypF90F2KEeYvlM6RNWORc-F2e1QywHsFBsD0UjWZP56p04A/s640/DSC_0252.JPG" width="424" /></a></div>
<br />
<br />
όπου η φύση γίνεται σχολή μαγείας και ξυπνάει όλες τις δυνάμεις,<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpYgBAYWQmp9zMW4yU8Mf78C3rgkJP31TnwxcBP0B-eXCD5EoflRfkC07QT_yyDLoBHA9AHJX21-oU3G8yW04w9Zk54bIAfbPFDlsIYfnR3fNPxG2LD8kcAkK5cN54tvUUA8dqf8-njJ8t/s1600/DSC_0189.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJn3EWBlvDbDF73daotBQrLgScsSeDmSdZ5jf6SN0ZpFb3Yj4rY7MZnghFCtB88HLkADE3tLi65bz0YUqb23bJ0sZa-c578GnRIc4HHJGt382J-qEkEHBYprYvp1VCMBmxdxPx-eLP7MaC/s1600/DSC_0188.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJn3EWBlvDbDF73daotBQrLgScsSeDmSdZ5jf6SN0ZpFb3Yj4rY7MZnghFCtB88HLkADE3tLi65bz0YUqb23bJ0sZa-c578GnRIc4HHJGt382J-qEkEHBYprYvp1VCMBmxdxPx-eLP7MaC/s640/DSC_0188.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
όπου ακόμη και η ικανότητα του να πετάς είναι παιχνιδιάρικα πανεύκολη υπόθεση!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq1hlREpolpN0Gjw9dWhmSC5lPI9w676g2ug5RUU5q1DqvW71UcgblJvF5EtKiGkym0Q3H08YDvdJAdayhTF0pFoTINL-9kt20FmU8KuAF-YV5v00W1hhhMSWngi5___57iPENQQDEQ1Tr/s1600/DSC_0820.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq1hlREpolpN0Gjw9dWhmSC5lPI9w676g2ug5RUU5q1DqvW71UcgblJvF5EtKiGkym0Q3H08YDvdJAdayhTF0pFoTINL-9kt20FmU8KuAF-YV5v00W1hhhMSWngi5___57iPENQQDEQ1Tr/s640/DSC_0820.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Εκείνες τις στιγμές ο Δαυίδ βγάζει φως και αγάπη και στα μάτια μου, είναι ο πιο υπέροχος άνθρωπος - δάσκαλος του κόσμου!<br />
<br />
....και όλα αυτά μόνο μέσα από το παιχνίδι!!! </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-75303191169671328762013-03-26T02:53:00.001-07:002013-03-26T02:53:48.293-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
24. Που χάθηκε η άνοιξη και που το ξωτικό μας;<br />
<br />
25η Μαρτιού και εδώ χιονίζει! Όλα έξω είναι κάτασπρα και κρύα. Η άνοιξη φαντάζει μίλια μακρυά.... κανένα ίχνος γιορτινής μέρας, παρέλασης, μπακαλιάρου ή οτιδήποτε άλλου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoAK91iq_6bsh5srLlrGTA222reluXgaIHU90L_8m_BBBpFvoOfnwt75IakZtcMBBiNmEanX6EperEgp9LUpqc-MhLyQ7oGYxMcnWgnrBC8NHASWTNOHdQFdlDJGtovhFUVAV7ExpPvfC3/s1600/DSC_0009.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoAK91iq_6bsh5srLlrGTA222reluXgaIHU90L_8m_BBBpFvoOfnwt75IakZtcMBBiNmEanX6EperEgp9LUpqc-MhLyQ7oGYxMcnWgnrBC8NHASWTNOHdQFdlDJGtovhFUVAV7ExpPvfC3/s640/DSC_0009.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Το ξωτικό λείπει στο <span id="misspell-0"><span id="yui_3_7_2_1_1364290218545_4014">νηπιαγωγείο</span></span> Τα συναισθήματα τόσο παράξενα. <span id="misspell-1"><span id="yui_3_7_2_1_1364290218545_4056">Ένα</span></span> αίσθημα ελευθερίας και ένας κόμπος συγκατοικούν στην καρδιά μου. Πόσο μεγάλωσε! Πόσο όμορφο είναι να τον βλέπεις με την <span class="mark" id="misspell-2">τσαντούλα</span> του και το πατίνι να ξεκινάει κάθε πρωί για το δικό του σχολείο. Σήμερα ξύπνησε χαιρέτισε τα χιόνια με πολύ χαρά από το παράθυρο ενώ εγώ με τον <span class="mark" id="misspell-3">Ιωνάθαν</span> δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. (Φέτος περισσότερο από άλλη χρονιά θα χαρούμε και θα γιορτάσουμε την άνοιξη.)<br />
<div id="yui_3_7_2_34_1364290218545_48">
</div>
<div id="yui_3_7_2_34_1364290218545_49">
Πριν ντυθούμε παίξαμε με τα ζωάκια, φάγαμε πρωινό και φύγαμε όλοι μαζί για τις <span id="misspell-4"><span id="yui_3_7_2_1_1364290218545_4182">δουλειές</span></span> μας. Είναι όμορφο το αίσθημα, όλοι να έχουν να κάνουν κάτι για τον <span id="misspell-5"><span id="yui_3_7_2_1_1364290218545_4224">εαυτό</span></span> τους και ταυτόχρονα να ζει ο ένας για τον άλλο! Η χαρά της ελευθερίας, της δημιουργίας και κάπου παραπέρα η αγάπη, ο έρωτας και η ανάγκη να είμαστε μαζί. Γίνονται τόσο έντονα τα συναισθήματα τώρα που ο Δαυίδ πάει στο <span id="misspell-6"><span id="yui_3_7_2_1_1364290218545_4133">νηπιαγωγείο</span></span> </div>
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQr7cB4fTQpf_OkS8cO3AJw6kC0bZ12SELip9JWA2ahQWTZqdtKkMyo4-0-KI20re9mEWkpVVcx2O0B7a71gmn3n38R7W4W-pHrvahnCdAWpOducSh34LL1zp1LGABUvMEUY1DndKsuyJN/s1600/DSC_0007.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQr7cB4fTQpf_OkS8cO3AJw6kC0bZ12SELip9JWA2ahQWTZqdtKkMyo4-0-KI20re9mEWkpVVcx2O0B7a71gmn3n38R7W4W-pHrvahnCdAWpOducSh34LL1zp1LGABUvMEUY1DndKsuyJN/s640/DSC_0007.JPG" width="640" /></a>Είναι ένας όμορφος χώρος με ανθρώπους ήρεμους και χαμογελαστούς παρόλα αυτά η αγωνία είναι μεγάλη.<br />
Την Παρασκευή μου είπε ο Δαυίδ με έναν βαθύ τόνο στην φωνή του :"Μαμά, ήρθες!" και εκεί κατάλαβα πως για αυτόν δεν είναι γνωστό και σίγουρο οτι θα πάω να τον πάρω.<br />
Τι σκέφτετε άραγε το μικρό τρυφερό του μυαλουδάκι; Πόσο χτυπάει η καρδιά του από αγωνία μην γνωρίζοντας το μετά! Από την άλλη γυρίζει γεμάτος περηφάνεια για όλα όσα έκανε, για το ότι πήγε στο σχολείο του και οτι έχει τώρα και αυτός ένα πουλάκι που όταν χτυπάει στο ρολόι είναι η ώρα που επιστρέφει ο Δαυίδ. <br />
Έρχεται και παίζει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ!! ενώ παλεύαμε 3 χρόνια για να πάιξει 10 λεπτά μόνος του, τώρα λίγες ώρες νηπιαγωγείο και παίζει όλο το απόγευμα μόνος του! <br />
Και το γέλιο του όταν με αντικρίζει είναι τόσο όμορφο - στάλες ευτυχίας... Ανυπομονώ....<br />
<br />
Με αγάπη Λαμπρινή<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-53292716889549313972013-03-11T10:27:00.004-07:002013-03-11T10:27:58.376-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
23. Μας δικάζουν γιατι γεννήσαμε στο σπίτι......<br />
<br />
Γέννησα στο σπίτι όχι απο θάρρος ούτε και από τρέλλα, αλλά από αγάπη για το παιδί μου!<br />
<br />
Καιρό έψαχνα για ένα νοσοκομείο ή μια κλινική που θα μου παρειχε βασικά πράγματα:<br />
Ηθελα να γεννήσω φυσιολογικά, να ρθει το αγγελάκι μας στον κόσμο όταν αυτό και εγώ θα είμασταν έτοιμοι και ώριμοι. Ήθελα να μαι σίγουρη οτι τα όργανα του θα χουν αναπτυχθει επαρκώς και οτι θα θέλει να αντικρύσει τον κόσμο μας. Για μένα αυτό ειναι μια τέλεια συνεργασια και μια βαθια πίστη στον Θεο. Κανένα φάρμακο και κανενας άλλος παραγοντας να μην επέμβει. Δεν ήθελα να μου προκαλλέσουν συσπάσεις, δεν ήθελα επισκληρήδιο και σε καμία περίπτωση δεν ήθελα καισαρική! Φυσικά αν ήταν αναγκη θα τα έκανα και πολύ γιατροι κατα την διαρκεια δημιουργησαν ανάγκες.... το παιδί δεν έχει αναπτυγμένο στομάχι, η καρδια του έχει πρόβλημα, είναι πολύ μεγάλο και δεν θα βγει, .... και χιλιαδυο άλλα..... Στη μια το παιδάκι δεν ειχε φάει, στην άλλη ειχα φάει σκόρδο, κτλ γελίες καταστασεις που οι γιατροί δεν συνειδητοποιούσαν ή που δεν θελαν να συνειδητοποιησουν!<br />
Επίσης ήθελα ο Ιωνάθαν να ναι μαζι μου εφόσον ήταν και δική του επιθυμία. Σε πολλά νοσοκομεία απαγορευόταν γιατι ενοχλούσε το έργο, τους γιατρούς και τις μαίες! Ποιός; ο πατεράς δεν επιτρεπόταν να ειναι παρρον! Ο ρόλος του άλλωστε είναι απλά και μόνο να πληρωνει.... και τα λόγια, το χάδι, το χαμόγελο, η παρουσία του.....;<br />
Επιπλεον ήθελα το παιδί να μείνει στην αγκαλιά μου όταν έρθει στον κόσμο, να νιώθει σιγουριά και ασφάλεια να με μυρίζει να με βλέπει, να με ακούει και να μπορέσω να το θυλλάσω. Ούτε και αν πλήρωνα παραπάνω αυτό το χατίρι δεν μου το κάναν για την ασφάλεια του παιδιού!<br />
Βαρέθηκα και κουραστηκα με την ασφάλειά σας! Με την έλλειψη γνώσεις και αγάπης επάνω στο αντικειμενο σας! Ποιανου ματια είναι πιο κοντά στο παιδι. ποιανου ανάσα και καρδια είναι γνώριμη! Μάλλον του κυριου ευρώ! που ξεπουλάει τα πάντα.<br />
Ήθελα το παιδι μου να του δείξω εμπιστοσυνη και να το αφήσω να πάρει την πρώτη του ανάσα μόνο του, την πρώτη του επαφη με το εδώ κόσμο, με δική του απόφαση! Ήθελα να μην ξεκινησω να το ευνουχίζω από την πρώτη του κιολας στιγμή πάνω στην γη. Έχουμε άπειρες ευκαιρίες για να τα βάλουμε σε κουτάκια, να ναι ευγενικά, υπάκουα και πολύ δυστηχισμένα! Βαρεθηκά το απαισιο συστημα, βαρεθηκα να ψάχνω για να βρω έστω και μια μαια!!!!! που να έχει ψυχή!!. Δεν ήθελα να βλέπω τηλεόραση όταν θα γεννάω κυρία μαία, ούτε έντονους προβολεις στα αδύναμα ματάκια του παιδιου μου, δεν ήθελα να μου πατάει την κοιλια η πιο χοντρή, ούτε τον γιατρο που θα κοιταει το ρολόι! Δεν ήθελα να μου στερησετε το χαδι του αγαπημενου... δεν ήθελα και επειδή δεν ήθελα όλα αυτά με δικάζουν!!!!!! Όχι εγώ επρεπε να σας δικάζω! Εγώ και χιλιάδες άλλες μανούλες! που δεν βρήκαν το θάρρος ή που ο φόβος σας έπιασε τόπο! Θα μαι εκεί λοιπόν στις 11 Ιουνιόυ μαζί με κεινες που πίστεψαν στον εαυτώ τους στο παιδί τους και στον Θεο! <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbQsCA04kQ57kDJZ1TJfn3xjfku1w-RZ-Xl8cks-k4fRHKHd7H6s5ZMYXKcg1k0yH6dftlIlLJhzuy8o7usuf4OUzD3cqkkG7eJFYdskONySt4VhmrLTeZyObJEFYu1v73i7XFvC_G7hpz/s1600/28092009(004).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbQsCA04kQ57kDJZ1TJfn3xjfku1w-RZ-Xl8cks-k4fRHKHd7H6s5ZMYXKcg1k0yH6dftlIlLJhzuy8o7usuf4OUzD3cqkkG7eJFYdskONySt4VhmrLTeZyObJEFYu1v73i7XFvC_G7hpz/s640/28092009(004).jpg" width="640" /></a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-77621546274582462312013-03-10T10:03:00.001-07:002013-03-10T10:03:10.396-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="yui_3_7_2_17_1362934090285_205">
22. Στη σχολή</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVcA2l5BGFtQsj0Af8T2iVqLNleQjkL6Z9NFIB38nF9AHTFMR11BPz0dM9PguwD9Fc2L8hPA5OOUPwA-YMjuGrqfHjZK2EWP0AFumkPiamQWfpfvRnlEyiQ8GRz7PUY8yC8AO20RMp_ovv/s1600/DSC_0293.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVcA2l5BGFtQsj0Af8T2iVqLNleQjkL6Z9NFIB38nF9AHTFMR11BPz0dM9PguwD9Fc2L8hPA5OOUPwA-YMjuGrqfHjZK2EWP0AFumkPiamQWfpfvRnlEyiQ8GRz7PUY8yC8AO20RMp_ovv/s640/DSC_0293.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
... Οι μέρες γεμίσανε και τρέχουν σαν ποτάμι φουσκωμένο με ορμή. <span id="misspell-0"><span>Αδυνατώ</span></span> να σταθώ και εγώ. Τρέχω και <span id="misspell-1">κυλάω</span> μαζί του. Κοιμάμαι νωρίς και ξυπνάω νωρίς. Δεν έχω χρόνο να γράψω ή να μοιραστώ όλα όσα συμβαίνουν... Θα προσπαθήσω όμως γιατί αξίζει <span id="misspell-2"><span>κανείς</span></span> να γνωρίζει πως υπάρχει και το αλλιώς...<br />
Την πρώτη μέρα που πήγαμε στην σχολή, είχαν ετοιμάσει γιορτή για να μας <span id="misspell-3">καλοδεχτούνε.</span> <br />
Οι αίθουσες μας είχαν λουλούδια και πάντα φροντίζουν να υπάρχουν κλαδιά ή λουλούδια στο <span id="misspell-4"><span>λιτό</span></span> βάζο κάθε αίθουσας. Στους τοίχους υπάρχουν έργα ζωγραφικής από φοιτητές των καλών τεχνών και σε μία <span id="misspell-5"><span>γωνιά</span></span> ένα έργο που συμβολίζει την θεραπεία. <br />
Η παιδαγωγική του <span id="misspell-6"><span>Στάινερ</span></span> θέλει να θεραπεύει και να μαθαίνει στο παιδί να ζει την ύπαρξη του. <br />
Αυτό το διάστημα έχουμε 4 μαθήματα: Θεοσοφία του <span id="misspell-7"><span>Στάινερ</span></span>, Μουσική, Ανάπτυξη του παιδιού, και <span id="misspell-8"><span>πλαστικοποίηση</span></span>(?) .<br />
Μπαίνοντας στο μάθημα <span id="misspell-9"><span>απαγγέλλουμε</span></span> ένα <span id="misspell-10"><span>ποίημα</span></span> όλοι μαζί και στην συνέχεια τραγουδάμε Mozart στα ιταλικά, σε τρεις φωνές. Από την πρώτα 5 λεπτά έλεγα πως θα μπορούσαμε να δώσουμε συναυλία. Ακούγεται υπέροχο- αγγελικό και αμέσως ξυπνάει και η καρδιά μαζί με το υπόλοιπο σώμα. <br />
Ακολουθεί μια φιλοσοφική συζήτηση, όμορφη που βγαίνει <span id="misspell-12"><span>από</span></span> εμάς τους φοιτητές. Τις προάλλες κολλήσαμε στην πνευματικότητα και στην καλή σκέψη όπως ανέφερε το βιβλίο μας. Ο <span id="misspell-13"><span>καθηγητής</span></span> μας σχεδίασε ένα ορθογώνιο τρίγωνο και σε κάθε πλευρά του 3 τετράγωνα. Σχεδίαζε παραλληλόγραμμα, χρωμάτιζε και μας άφησε να βρούμε και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Πουθενά δεν έγραφε γράμματα ή αριθμούς. Έτσι αρχίσαμε να παίζουμε για να δούμε τι είναι όμοιο κτλ. Μέσα σε λίγα λεπτά αποδείξαμε το πυθαγόρειο θεώρημα! Μας ρώτησε να δούμε μέσα μας, πως νιώθαμε, αν αυτή η σκέψη ήταν ελεύθερη, αν αυτό είχε σχέση με την πνευματικότητα και να ψάξουμε πόσο συχνά είμαστε πνευματική στην καθημερινότητά μας. Η συνέχεια της συζήτησης θα ακολουθήσει την Δευτέρα.... Σε όλη την διάρκεια του μαθήματος υπάρχουν στιγμές που μας βάζει να νιώσουμε και να δούμε μέσα μας...<br />
Για την μουσική τι να πω. Έχει νιώσει <span id="misspell-14"><span>κανείς</span></span> την νότα ντο; Την γνωρίζει η την έζησε για παράδειγμα όπως μια γεύση πικρή ή μία μυρωδιά <span id="misspell-15"><span>καμένου</span></span>; Ενώ το αυτί μας είναι το πρώτο που γεννιέται μέσα στο σώμα και <span id="misspell-16"><span>δουλεύει</span></span> συνεχώς, η <span id="misspell-17">συνειδητότητά</span> μας εκεί υστερεί πολύ. <span id="misspell-18"><span>Από</span></span> τα πρώτα λοιπόν ήταν να αρχίσουμε να <span id="misspell-19"><span>ψάχνουμε</span></span> στο σώμα μας τις νότες σε όλες τις <span id="misspell-20"><span>κατευθύνσεις</span></span> και με όποια μορφή. Κάθε τραγούδι που μαθαίνουμε έχει την εξής σειρά:<br />
<span id="misspell-21"><span>κινούμαστε</span></span> σε έναν βασικό ρυθμό. πχ κολυμπάμε, κάνουμε ιππασία ή κουπί και εδώ αρχίζει το φανταστικό μας ταξίδι και <span id="misspell-22"><span>προστίθενται</span></span> νότες και <span id="misspell-23"><span>ρυθμοί</span></span>, <span id="misspell-24"><span>κινήσεις</span></span> που τους <span id="misspell-25"><span>συνοδεύουν</span></span> και έτσι <span id="misspell-26"><span>βγαίνει</span></span> ο ρυθμός του τραγουδιού. Το κάνουμε ξανά και ξανά ο καθένας όπως θέλει αρκεί να είναι δικό του το ταξίδι με τις δικές του εικόνες. Και στο τέλος έρχονται τα λόγια όχι σε <span id="misspell-27"><span>χαρτί</span></span> αλλά έτσι οτι <span id="misspell-29"><span>ακούμε</span></span> και μάλιστα στα γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά <span id="misspell-30"><span>αρκεί</span></span> να μην καταλαβαίνουμε. Αυτό που βγαίνει είναι τραγούδι ζωντανό υπέροχο. Κάποια στιγμή μας έδωσε τις νότες και τα λόγια. Το τραγούδι έχασε την ομορφιά του, γίναμε παράφωνοι.<br />
Στην εξέλιξη του παιδιού μας <span id="misspell-31"><span>έδειξαν</span></span> εικόνες <span id="misspell-32"><span>από</span></span> τα όργανα των παιδιών <span id="misspell-33"><span>καθώς</span></span> μεγαλώνουν σε ένα φυσικό περιβάλλον, με βόλτες στην άγρια φύση, με παιχνίδια που τους <span id="misspell-34"><span>δίνουν</span></span> πολλά και όμορφα ερεθίσματα και τις αντίστοιχες εικόνες παιδιών που μεγαλώνουν μέσα στο σπίτι, με πολύ τηλεόραση και ελάχιστους περιπάτους!!!!!! Οι <span id="misspell-35"><span>συνέπειες</span></span> είναι τεράστιες, συχνά όμως δεν τις αναγνωρίζουμε με γυμνό μάτι ή αδυνατούμε να τα συνδέσουμε!!<br />
Και με το πυλό εργαστήκαμε μαγικά. Κατασκευάσαμε μια σφαίρα μέσα στην παλάμη μας ή οποία είναι <span id="misspell-37"><span>ικανή</span></span> να κατασκευάσει μια τέλεια σφαίρα. Στην συνέχεια δώσαμε την σφαίρα μας στον διπλανό μας και νιώθαμε τις διαφορές. Ήταν απίστευτω πόσο διαφορετικές ήταν. Ο καθηγητής μας έβαλε να νιώθουμε ποιανού μπορεί να είναι η σφαίρα που πιάνουμε, τι χρώματα έχει κτλ. Από αυτό το στάδιο του πυρήνα μας, μας έβαλε να ταίσουμε την σφαίρα με μικρά κομματάκια, χωρίς σκέψη απλά να διατηρη το σφαιρικό σχήμα της, ώσπου να γίνει παχιά και τεράστια....να αυξήσουμε το εγώ μας. Κάποια στιγμή μας έβαλε να δουλέψουμε την μπάλα του διπλανού μας με τον ίδιο τρόπο που την δούλευε αυτός. Χα, τα συναισθήματα ήταν παράξενα, η δυσκολία αρκετή και το χειρότερο αυτός που δουλευει την δική μου μπάλα, την χαλάει!! Όταν γίναν τεράστιες σαν μία αγκαλιά, έπρεπε να κάνουμε μια τρύπα από την μια πλευρά μέχρι την άλλη... και η οδηγία ήταν τώρα δείξτε την διαδικάσία της κίνησης, της θεραπίας, χωρίς σκέψη, απλά αφήστε τα χέρια να δουλέψουν και να αλλάξουν το σφαιρικό σχήμα, μόνο αυτό δεν ήθελε να υπάρχει άλλο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο μας είναι να δουλεύουμε εβδομάδες πάνω σε μια μπάλα και να μην επιτρέπεται να βάλουμε το νου μας στο έργο... Φυσικά τα αποτελέσματα είναι πολύμορφα, ζωντανά, υπέροχα!!!!<br />
<div id="yui_3_7_2_17_1362934090285_203">
Αυτά είναι μαθήματα που διδασκόμαστε για να μάθουμε να δουλεύουμε αντίστοιχα με τα παιδιά μέσα στην τάξη. Ξέρω πως δεν μπορώ να δώσω την εσωτερική διαδικασία που συμβαίνει μέσα μας, την εργασία και το βάθος γιατι και εγώ εδώ μόνο επιφανειακά αναφέρω τα γεγονότα....</div>
<br />
Φιλιά Λαμπρινή<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-5797639028061639272013-02-20T14:49:00.001-08:002013-02-20T14:49:10.355-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="yui_3_7_2_16_1361399684374_91">
21. Εγώ, ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού..... </div>
<br />
<div id="yui_3_7_2_16_1361399684374_92">
Πέρασε μισός χρόνος από τότε που έχω να πάω στο σχολείο... και αύριο θα <span id="misspell-0"><span class="mark" id="misspell-0">ξαναβρεθώ</span></span> εκεί. Αυτή την φορά όμως στο <span class="mark" id="misspell-1">μαγισσοσχολειό</span>, μαθήτρια, παρέα με τον μικρό πρίγκιπα και την αλεπού.</div>
<div id="yui_3_7_2_16_1361399684374_93">
Χρόνια τώρα, στο σχολείο και στη διδασκαλία μου ένιωθα μεγάλα και σημαντικά κενά. Όλα όσα δίδασκα ήταν επίκτητα και σύντομα, ξεχασμένα.</div>
<div id="yui_3_7_2_16_1361399684374_94">
Ενώ, ήμουν κοντά στα παιδιά, περνούσα όλο μου τον χρόνο μαζί τους, άκουγα τις χαρές τους και τις λύπες τους, τους <span id="misspell-2"><span>δίδασκα</span></span> με τον καλύτερο τρόπο που μπορούσα, <span id="misspell-3"><span id="misspell-2">προετοίμαζα</span></span> το μάθημα έτσι ώστε να συμμετέχουν όσο γίνεται <span id="misspell-4"><span>δραστικά</span></span>, ... στην τελική όμως ένιωθα <span id="misspell-5"><span>ότι</span></span> δεν τα βοηθούσα να ανακαλύψουν τον <span id="misspell-6"><span>εαυτό</span></span> τους, τους στερούσα την μεγαλύτερη γνώση!</div>
<div id="yui_3_7_2_16_1361399684374_95">
Δεν υπήρχε η στιγμή της σιωπής, έτσι ώστε να δουν μέσα τους, να ακούσουν την ψυχή τους, τις ανάγκες τους, τα θέλω τους, να <span id="misspell-7"><span>ανακαλύψουν</span></span> τις κρυφές δυνάμεις τους και να βιώσουν....</div>
<div id="yui_3_7_2_16_1361399684374_96">
Ήξερα πως μόνο έτσι η διδασκαλία έχει νόημα, αλλά εγώ με τον χρόνο και την σιγή δεν συμβάδιζα <span id="misspell-8"><span>πουθενά</span></span>, και όσο περνούσε ο καιρός μαράζωνα και <span id="misspell-9"><span class="mark" id="misspell-3">γκρίζενα.</span></span>..</div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Η Αλεπού κοίταξε το Μικρό Πρίγκιπα, για πολύ
ώρα.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με! είπε.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ
χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η
αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα
έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους,
οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή
θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του
ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα,
όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…</span></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Την επόμενη μέρα ο μικρός πρίγκιπας
ξαναήρθε.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η
αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τ’ απόγευμα από τις τρεις θ’
αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω.
Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω
την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να
φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…Χρειάζεται κάποια τελετή.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Τι πάει να πει τελετή; Είπε ο μικρός
πρίγκιπας.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η
αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις
άλλες ώρες.(...)</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού.(....)</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Αντίο, είπε…</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ
απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη
βλέπουν.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός
πρίγκιπας για να το θυμάται.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που
το κάνει τόσο σημαντικό.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">-Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου…είπε ο
μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.</span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
(....)</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #999999; font-family: inherit;">(Antoine de
Saint Exupéry, 1943)</span><br />
</div>
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #999999; font-family: inherit;"></span> </div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSSBUeHaQ0mRYT5yVoC1OwJF9XL3miDl8afiRFS74j1-GbY0xTstuMGLZcXc6zXk1MO525nLMSu67-av_9LT9jOF0RWbmZTJxjaavKZOBtQuM9KdTq31RlhB8qPMbBDXDLRQLUlRPGpE8r/s1600/DSC_1119.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSSBUeHaQ0mRYT5yVoC1OwJF9XL3miDl8afiRFS74j1-GbY0xTstuMGLZcXc6zXk1MO525nLMSu67-av_9LT9jOF0RWbmZTJxjaavKZOBtQuM9KdTq31RlhB8qPMbBDXDLRQLUlRPGpE8r/s640/DSC_1119.JPG" width="640" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="color: #999999; font-family: inherit;"></span> </div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<br />
<br />
</div>
Η σιγή, ο ρυθμός, η καρδιά και ο χρόνος θα είναι από αύριο τα μαθήματά μου..... πόσο χαίρομαι!!!!!!! <br />
<br />
Φιλιά και μια αγκαλιά σε όλους - ιδιαίτερα στον μικρό πρίγκιπα και στην αλεπού <br />
Λαμπρινή<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-17836430748913967132013-02-14T01:18:00.000-08:002013-02-14T05:06:22.294-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
20. Εποχή των τεράτων;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmadMCBQSjXwbuuhF_ZN3MuvMETAHa6mFQSGuzgPr1smBzD7j7r9MkDTFU2Hv9HKb4nOsQqlHnZIxU-gp3Snw3PIrXKOmc4Opj1RF2dCUIGKKcMH-1Db4yvQnoVLagWXJwnCSQ5AeQ9jZC/s1600/DSC_0592.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmadMCBQSjXwbuuhF_ZN3MuvMETAHa6mFQSGuzgPr1smBzD7j7r9MkDTFU2Hv9HKb4nOsQqlHnZIxU-gp3Snw3PIrXKOmc4Opj1RF2dCUIGKKcMH-1Db4yvQnoVLagWXJwnCSQ5AeQ9jZC/s640/DSC_0592.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div id="yui_3_7_2_16_1360706508817_48">
Προχθες ξύπνησα και σκεφτόμουν τους ανθρώπους - τέρατα, τους πατεράδες τέρατα, τους θρησκευτικούς ηγέτες τέρατα.... όλη την <span id="misspell-0"><span id="yui_3_7_2_1_1360706508817_2595">μέρα</span></span> κυκλοφορούσα με ταραγμένη την ψυχή για τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας και κατ' επέκταση μέσα μας. <br />
Αν το σκεφτώ δεν είναι και τόσο μακρυά τα γεγονότα, δεν είναι στην Αίγυπτο, δεν είναι στην Υεμένη,δεν είναι στην Κίνα... από την στιγμή που αγγίζουν την ψυχή μας, είναι εδώ, είναι μέσα μας! <br />
</div>
<div id="yui_3_7_2_16_1360706508817_49">
Χθες τα τέρατα ήταν στο σαλόνι μας ....κάποια στιγμή ήρθε ο Ιωνάθαν για λίγο το μεσημέρι από το σπίτι. Φεύγοντας έβαλε το Δαυίδ να ακούσει όπως λέει το ξωτικό δυνατές κιθάρες: System of a down (Toxicity). <br />
Ο Δαυίδ χόρευε σαν δαιμονισμένο ξωτικό, φωνάζε και κραυγάζε με όλη του την δύναμη, ενώ ταυτόχρονα γελούσε, χοροπηδούσε και ρόκαρε "παίζοντας" ταυτόχρονα ηλεκτρική κιθάρα!!<br />
Δεν πίστευα στα μάτια μου, ούτε στα αυτιά μου... Κάποια στιγμή κουράστηκε, κάθησε και στη συνέχεια, σιωπηλός, ξάπλωσε στο πάτωμα. Έκλεισε τα μάτια του και κοιμήθηκε ευχαριστημένος, ενώ από το στερεοφωνικό ουρλιαζαν ακόμη.... <br />
<br />
Με έβαλε να σκεφτώ πως πριν πολλά χρόνια οι άνθρωποι τέτοιο καιρό, ντυνόταν τέρατα και μασκαρευόταν για να διώξουν τους δαίμονες που θα <span id="misspell-1"><span id="yui_3_7_2_1_1360706508817_2644">πείραζαν</span></span> τα σπαρτά τους, τα χωράφια τους, την γη τους. Έμπαιναν τεχνητά σε αυτό το ρόλο για να διώξουν και να φοβήσουν. Αναρωτιέμαι μήπως να ντυθούμε όλοι τέρατα; Να χορέψουμε,να βγούμε στους δρόμους μασκαρεμένοι να φωνάξουμε όπως παλιά από τα <span id="misspell-3">ενδόψυχα</span> μας... και όχι μόνο για να διώξουμε τους εξωτερικούς δαίμονες αλλα και τους εσωτερικούς. Να μπούμε συνειδητά σε αυτό το ρόλο, να αφήσουμε την ένταση και τα βάρη να βγουν για τώρα,γιατι κάποια στιγμή θα ξανάρθουν και εκει ας ελπίσουμε να ναι πιο ελαφρυα...<br />
</div>
<div id="yui_3_7_2_16_1360706508817_50">
Το ίδιο απόγευμα το ξωτικό μου, ντύθηκε ινδιάνος. Έκλεισε ειρήνη με έναν καουμπόι, με τον πιο γλυκό τρόπο, <span id="misspell-4"><span id="yui_3_7_2_1_1360706508817_2732">κυλίστηκε</span></span> μέσα στα <span id="misspell-5"><span id="yui_3_7_2_1_1360706508817_2822">κομφετί</span></span> και στις <span id="misspell-6">σερπαντίνες</span> κραυγάζοντας από ευτυχία και προς <span id="misspell-7"><span id="yui_3_7_2_1_1360706508817_2910">στιγμήν</span></span> έδιωξε και τους δικούς μου <span id="misspell-8"><span id="yui_3_7_2_1_1360706508817_2780">δαίμονες</span></span>!!<br />
</div>
Σήμερα με ξύπνησε με ένα παραμυθακι που του λεγα χθες το βράδυ: "Μαμά θα μου πεις για τον αγαπούλη, την αγαπούλα και το αγαπάκι τους; Θα μου πεις για τον άγγελο που έφερε το αγαπάκι στην γη;.....Ξύπνα μαμά, ξύπνα!"<br />
Με το χαμόγελο στα χείλη ξύπνησα... Τελικά έχουμε ελπίδα!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2yhiVYEfD3dZxmDLjqSRI86NEoyUFDYvN_kp2SFeJcrqrAKHEdXZ87aGIRuK5tBeDlF8C9nncr7PIrfUlP1hQDQa6gAzTzollGw5oIGwlg0gChWXg7tuZ3swsjYYCJ6pAovhX_A7nD9QO/s1600/DSC_0502.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0tDMQenAynb_b-cAGLek5J_lzn6F7REU2pHl6FKGOJxJnZNKhmzOaAiGntie2OUAnCKImPduRN_uaiXA9Em0gK5WUq-KMgdMr3gZdqVzJILLNSaLJehkZm-OvU-qK9UZvKjsFGnMmXEEw/s1600/DSC_0587.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0tDMQenAynb_b-cAGLek5J_lzn6F7REU2pHl6FKGOJxJnZNKhmzOaAiGntie2OUAnCKImPduRN_uaiXA9Em0gK5WUq-KMgdMr3gZdqVzJILLNSaLJehkZm-OvU-qK9UZvKjsFGnMmXEEw/s640/DSC_0587.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div id="yui_3_7_2_16_1360706508817_51">
</div>
<div id="yui_3_7_2_16_1360706508817_52">
Καλή μέρα σε όλους και στα τέρατα και στα αγαπάκια!!!!!</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-15577431085770865632013-02-10T03:48:00.001-08:002013-02-10T03:50:19.351-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
19. Όρια;;;;; <br />
<br />
Πολύ καιρό πριν γεννηθεί ο Δαυίδ σκεφτόμουν πως θα ήθελα να τον μεγαλώσω. Τι είναι σωστό, τι μας ταιριάζει, τι θα τον βοηθούσε <span id="misspell-0"><span id="yui_3_7_2_17_1360491097840_182">πραγματικά.</span></span> Προσωπικά κατέληξα πως το σύστημα όπου ο γονιός, αυστηρός ορίζει είναι κάτι που αποδεδειγμένα απέτυχε και ήταν μακριά από την φύση μου. <br />
H άλλη πλευρά της απόλυτης ελευθερίας φέρνει πολύ ομορφιά και εσωτερική αυθεντική <span id="misspell-1">ηθική. Υπέροχο</span>, μαγικό, γνήσιο....και ακατόρθωτο! Στην εποχή που ζούμε, θεωρώ <span id="misspell-2">ότι</span> δεν μπορεί να <span id="misspell-3">συμβεί</span> κάτι τέτοιο και αν ναι, θα είχα βάλει το παιδί μου αντιμέτωπο στην κοινωνία, στην εκκλησία, στην παιδεία, και σε κάθε επαφή του με τους ανθρώπους. Έτσι <span id="misspell-4">απορρίφθηκε</span> και το σχήμα της πλήρους ελευθερίας.<br />
Ίσως απλά να μην ήμουν τόσο δυνατή. Παρόλα αυτά ονειρεύομαι το αγόρι μου να είναι παλικάρι, να έχει εσωτερική ηθική, να μην παπαγαλίζει ευχαριστώ και παρακαλώ, να μην σκύβει το κεφάλι σε κάθε τι που του επιβάλλεται. Ονειρεύομαι έναν ενήλικα, όμορφο, τίμιο, έξυπνο και με άπειρη αγάπη για τον κόσμο του. Παλικάρι!! Μια λέξη που μόνο στα ελληνικά μου έρχεται, δεν <span id="misspell-5">ξέρω</span> αν υπάρχει σε άλλους τόπους. Παλικάρι! Πως όμως? <br />
Πως;<br />
Μία κινέζικη παροιμία λέει: Υπάρχουν δύο πράγματα που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας: Ρίζες και φτερά.<br />
Τις ρίζες της καλλιεργούμε σε μικρή ηλικία και ταυτόχρονα με την γέννα και την απελευθέρωση από το σώμα αρχίζει ο δρόμος προς την ελευθερία.<br />
Ρίζες, είναι αυτό που σε τρέφει, αυτό που σου δίνει την δυνατότητα να αναπτυχθείς, να μεγαλώσεις, να <span id="misspell-7">ομορφύνεις.</span> Είναι επίσης αυτές που σε κρατάνε γερά και σταθερά στην γη, που δεν αφήνουν τον αέρα να σε <span id="misspell-8">παρασύρει.</span><br />
Τροφή δίνουμε όλοι άφθονη στα παιδιά μας, πολλές φορές σε σημείο εμετικό.<br />
Κράτημα όμως;<br />
Πόσες φορές μέσα στην <span id="misspell-9">μέρα</span> τα φερόμαστε σαν να ναι ασήμαντα, μικρά, χαζά, "μωρά" όπως συνηθίζουμε να λέμε. 'Α<span id="misspell-10">πειρες</span> και πολλές φορές μέχρι και σε μεγάλη ηλικία.<br />
Ούτε ρίζες λοιπόν, ούτε φτερά!<br />
Και επειδή μεγάλωσα έτσι, αποφάσισα πρόσφατα να πάω σε <span id="misspell-11">ένα</span> σεμινάριο να ακούσω πως <span id="misspell-12">συνοδεύεις</span> ένα παιδί, με σεβασμό, στην ελευθερία.<br />
Βασικό σημείο ήταν τα όρια και οι κανόνες.<br />
<span id="misspell-13">Καθένας</span> μας έχει προσωπικά όρια και ο σεβασμός τους είναι που δίνει την σιγουριά, την εμπιστοσύνη, την υποστήριξη και την αμοιβαία κατανόηση. <br />
Σημεία που μου μείναν;.... χμ....<br />
1. <span id="misspell-14">Ψυχραιμία.</span> Ο τόνος της φωνής να είναι ήρεμος και όλο το <span id="misspell-15">σώμα</span> να την ακολουθεί. <br />
Φαντάσου ένα μικρό, που πάει να βάλει το χέρι του στην <span id="misspell-16">πρίζα</span> και τον κόσμο γύρω του να φωνάζει και να κάνει διάφορες γκριμάτσες! "Αααχχ!!! Μη!!" Ενδιαφέρον για το μικρό. Οπότε σκέφτεται, ας το ξανακάνω <span id="misspell-18">αυτοί</span> οι μεγάλοι έχουν πολύ πλάκα! Θέλει να ξαναδεί τις αντιδράσεις, πολλές φορές κιόλας χαμογελάει όταν το κάνει.<br />
2. Ανακοινώνουμε αυτό που θέλουμε με: "Εγώ θέλω να...." (Όχι: "Δεν επιτρέπεται..."). <br />
3. Προτείνουμε νέα <span id="misspell-19"><span id="yui_3_7_2_17_1360491097840_181">πράγματα.</span></span> Δεν λέμε ένα σκέτο όχι αλλά προτείνουμε ίσως αργότερα ή κάτι άλλο.<br />
4. Πολύ σημαντική είναι η θετική διατύπωση. Αν πω: "Μην σκέφτεσαι έναν ροζ ελέφεντα", αυτό που μένει είναι ο ροζ ελέφαντας. Έτσι λοιπόν αντι να πω: "Μην ανοίγεις την ντουλάπα." Θα πω: "Η ντουλάπα θα μείνει κλειστή".<br />
5. Βάζω όρια όπου πραγματικά χρειάζεται, δηλαδή για την ασφάλεια του παιδιού!<br />
6. Είναι ανόητο να αφήνω σημαντικά πράγματα σε σημεία που πάιζει το παιδί και να μωλώνω μαζί του ώστε να μην τα πειραζει. Είναι ευθυνη μου να τα φυλάξω και να δημιουργήσω για το παιδί ένα παιδοκεντρικό περιβαλλον.<br />
7. Σεβομαι τα συναισθήματα του ακόμη και τα αρνητικά. Αυτό σημαίνει αφήνω το παιδί να κλάψει, να φωνάξει, να κλοτσήσει (αρκεί να μην χτυπάει κάποιον) και αν θέλει μπορώ να το πάρω αγκαλιά, να του πω πως το καταλαβαίνω, αλλά να μην προτείνω εκεινη την στιγμή κάτι άλλο ή να μην κάνω τον καραγκιόζη για να στρέψω την προσοχή του αλλού. <br />
Αυτά λοιπόν βάζουν τις ρίζες, μαθαίνουν τον σεβασμό,την αυτονομία και την αγάπη μέσα από τις λεπτομέριες. <br />
Για την ελευθερία και για τα φτερά....; <br />
Δεν ξέρω. Μάλον μέσα από τα όρια αφήνεις το παιδί να γνωρίσει τον εαυτώ του, να σταθεί και να βρει λύσεις για τον δικό του κόσμο και έτσι να προχωρήσει προς την ελευθερία του.<br />
Αυτό που συνειδητοποιώ είναι οτι τα παιδιά κοιτάνε κάθετι που κάνουμε, πως μιλάμε, πως στεκόμαστε, πως τα κοιτάμε και με ποιο τρόπο λέμε οτι τα αγαπάμε. Πρότυπα λοιπόν!!!<br />
<div id="yui_3_7_2_17_1360491097840_183">
Αυτό σημαίνει πως το ξωτικό με βλέπει όταν φοβάμαι, με βλέπει όταν μιλάω άσχημα για κάτι, όταν αδιαφορώ για τον ζητιάνο στον δρόμο, όταν σκύβω το κεφάλι, όταν προσποιούμε, όταν είμαι ανοργάνωτη,όταν τεμπελιάζω, όταν δεν βγάζω αγάπη ούτε καν για τον εαυτώ μου... Με βλέπει!!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHJVGHXrF2YxrmqQx3i9oZxb-dIo6E-RoL3bmSBzO1dxlxu9P-wftl5Bto62DUl1o98wxKbgnYB3Q6KmhfWotvEoeLo8VNqENoMw5yWTzUtze6Hlw4plN1fAMVcnVCm4Qbl2D8hvfXqkny/s1600/DSC_0199.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLqIFtFb1cpvWaO9bu0SJDU5V9sCWkXuGETxgPiCFuaTYMVKWP_whhXGaIytypn7XOsMUL_jMJwTs21L_0c0MsuBEM-RR8MEPaX3ChjQPA53Gbn1yqvTgpf8hRT4P5EoHqkhVIijNp6l1T/s1600/DSC_0249.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLqIFtFb1cpvWaO9bu0SJDU5V9sCWkXuGETxgPiCFuaTYMVKWP_whhXGaIytypn7XOsMUL_jMJwTs21L_0c0MsuBEM-RR8MEPaX3ChjQPA53Gbn1yqvTgpf8hRT4P5EoHqkhVIijNp6l1T/s640/DSC_0249.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-18582310365896853022013-02-07T14:26:00.001-08:002013-02-07T14:26:14.872-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
18.Πότε δεν ξέρεις τι μέρα ξημερώνει...<br />
<br />
Μία μέρα γυρνώντας από την πόλη, στο τραμ, συνάντησα τυχαία έναν φίλο καρδιάς που είχα πολλά χρόνια να δω! Η έκπληξη μου και η χαρά μου ήταν μεγάλη. Ένιωθα την θεία παρουσία κοντά μου και την αίσθηση οτι ποτέ δεν θα με αφήσουν χωρίς υπέροχους φίλους δίπλα μου!! Γαληνή και ευτυχία.. <br />
Στα χρόνια που πέρασαν είχε παντρευτεί μια κοπέλα που ήμουν περίεργη και γεμάτο αγωνία να γνωρίσω. Την Ειρήνη! Και όπως και αυτός έτσι και η Ειρήνη μπήκε αμέσως στην καρδία μου.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh71KwkEOX520eQTv_YlU6TB7mXodUGCoVQGm6VGR6yF2zNlOvG36T8Q27HJ4ObLFDhSmXPlJEkA2wg-RU9qLRwwtOIscY3FNHZ0KMBHw2GXI3qJ8tY06wujRrkESUrwjvA_CQP_6G5L0xw/s1600/DSC_0318.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh71KwkEOX520eQTv_YlU6TB7mXodUGCoVQGm6VGR6yF2zNlOvG36T8Q27HJ4ObLFDhSmXPlJEkA2wg-RU9qLRwwtOIscY3FNHZ0KMBHw2GXI3qJ8tY06wujRrkESUrwjvA_CQP_6G5L0xw/s640/DSC_0318.JPG" width="640" /></a><br />
<br />
Μια κοπέλα χαμογελαστή, θετική, φύση άκρώς καλλιτεχνική και με πολύ πολύ καλή διάθεση! Στο επάγγελμα είναι χρυσοχόος. Με κάλεσε λοιπόν, να περάσουμε οι δύο μας, στο εργαστήρι της, να ξεφύγω λίγο από το σπίτι και να δημιουργήσω μαζί της κάτι όμορφο. Δέχτηκα με χαρά και σκέφτηκα πως θα έφτιαχνα κάτι για τον Ιωνάθαν που θα του χάριζα την ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου. <br />
Στην αρχή έπρεπε να το σχεδιάσω για να δει, πως θα το κάνουμε.... <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbj9J5Oo8eacbH_enl1HJ-Irru_3OZfQGtSFn4vJBH1z9v3MrV7EprRJq2JxEbWCGTORoQ6a_wYiqDslPhetopB23maw7IHu6BMLC_y_iMnDv0jvcdDcYQQFsp9aQ13AH5SGoTebYkZ5m_/s1600/DSC_0298.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbj9J5Oo8eacbH_enl1HJ-Irru_3OZfQGtSFn4vJBH1z9v3MrV7EprRJq2JxEbWCGTORoQ6a_wYiqDslPhetopB23maw7IHu6BMLC_y_iMnDv0jvcdDcYQQFsp9aQ13AH5SGoTebYkZ5m_/s640/DSC_0298.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Μου είπε διάφορες τεχνικές που δεν κατάλαβα, με ρώτησε για μεγέθη που δεν ήξερα ώσπου μου έδωσε ένα λεπτό πριόνι στο χέρι με την οδηγία να κόψω το ασήμι στην ευθεία!! <br />
Εγώ το έκοψα στραβά.<br />
Μετά μου έδωσε διάφορες λίμες για να διορθώσω, για να ομαλύνω και για να στρογγυλέψω τις επιφάνιες.<br />
Εγώ τις χειροτέρεψα....<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieHk2Tin0GHkbS4eHgT7lDrvxEdl8h3W4SQDxj_9D0sAy7EChFbUz1B5jEWPu7D5LSKXnizGKdZgzUNGghjJoqfa33akdsH2X-xDQkrL0znDnta_DsOfl57UUak_9_P9wdrewHK54i5m80/s1600/DSC_0300.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieHk2Tin0GHkbS4eHgT7lDrvxEdl8h3W4SQDxj_9D0sAy7EChFbUz1B5jEWPu7D5LSKXnizGKdZgzUNGghjJoqfa33akdsH2X-xDQkrL0znDnta_DsOfl57UUak_9_P9wdrewHK54i5m80/s640/DSC_0300.JPG" width="424" /></a></div>
<br />
Στη συνέχεια μου πρότεινε να κάνω έναν τέλειο κύκλο και της είπα πως το έργο μου δεν χρειάζεται να είναι ολοστρόγγυλο.<br />
Οπότε το στρογγύλεψα Μπινήστικα.<br />
Φυσικά όλη αυτή η διαδικάσία έγινε με γέλιο, για την ικανότητα μου στην λεπτομέρεια. <br />
Η αλήθεια είναι πως μου αρέσουν οι απλές γραμμές, αυτές που βγαίνουν έτσι όπως το χέρι ορίζει. <br />
Εφόσον τα κατάφερα, περάσαμε στις τεχνικές για την διακόσμηση, όπου η Ειρήνη με πολύ υπομονή μου έδειξε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsSNyoin-Fg2C2hAVVLffxnC2ULDP__QWP2sypR_3rltimWzsrSetZd1ZCvt32Vtg4pxdxxrUoCcAZJufdgZujjlQbeVRI2LFyg15ltYzDQrxuJfxXIVygen9_BPH39Oj6bT-HucQBTEol/s1600/DSC_0309.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsSNyoin-Fg2C2hAVVLffxnC2ULDP__QWP2sypR_3rltimWzsrSetZd1ZCvt32Vtg4pxdxxrUoCcAZJufdgZujjlQbeVRI2LFyg15ltYzDQrxuJfxXIVygen9_BPH39Oj6bT-HucQBTEol/s640/DSC_0309.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Τα ήθελα και τα δύο. Κόψαμε μικρά κομμάτια από ασήμί και ρίξαμε ρινίσματα επάνω, τα ψήσαμε όλα σε πολύ δυνατή φωτιά και το σκουλαρίκάκι μου ήταν έτοιμο. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi44MiZt8Dl0FFA8LSMk7S1cb7vLPivkrhzdUay_Rb1U9rhifxTWxaMCOCuCLs68GqkkRxvNy3vqKQL15qNiLcNl4MeDI5qKfTmF8CK2Z77to7ZBLehb7m3GFPe2dYBT7sx6fgBe18inqUo/s1600/DSC_0320.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi44MiZt8Dl0FFA8LSMk7S1cb7vLPivkrhzdUay_Rb1U9rhifxTWxaMCOCuCLs68GqkkRxvNy3vqKQL15qNiLcNl4MeDI5qKfTmF8CK2Z77to7ZBLehb7m3GFPe2dYBT7sx6fgBe18inqUo/s640/DSC_0320.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh71KwkEOX520eQTv_YlU6TB7mXodUGCoVQGm6VGR6yF2zNlOvG36T8Q27HJ4ObLFDhSmXPlJEkA2wg-RU9qLRwwtOIscY3FNHZ0KMBHw2GXI3qJ8tY06wujRrkESUrwjvA_CQP_6G5L0xw/s1600/DSC_0318.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
Το έβαλε σε ένα υγρό και ταταααααααααα!!!! <br />
Το απόγευμα είχε περάσει, είχαμε πιεί το τσαγάκι μας, κάναμε τις φιλοσοφικές μας συζητήσεις, γελασαμε και πειραχτήκαμε και γεμάτη χαρά και περηφάνια γύρισα σπίτι.<br />
Μαζί με τον Δαυίδ το κρύψαμε και είπαμε ότι σε λίγες μέρες θα το δίναμε στον Ιωνάθαν.<br />
Δεν ήξερα όμως, πως σήμερα το πρωί ξημέρωνε η μέρα του Αγ. Βαλεντίνου!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxGJgTg2Sx4khCmCn97rpuWKCoOslK3gOO3elSlFbu2q3KrXj4mKDf3BBVuqZFM3A9tBQAlawodEfmSKi4EeBoZv1hGXRVyAFx7KyJQNY0LfAOSGDL71_ruWdvwVEDoONAlOr0HwmR7i3d/s1600/DSC_0291.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxGJgTg2Sx4khCmCn97rpuWKCoOslK3gOO3elSlFbu2q3KrXj4mKDf3BBVuqZFM3A9tBQAlawodEfmSKi4EeBoZv1hGXRVyAFx7KyJQNY0LfAOSGDL71_ruWdvwVEDoONAlOr0HwmR7i3d/s640/DSC_0291.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Το ξωτικό πήγε στην κρυψώνα έβγαλε το κουτάκι και φώναξε χαρούμενο: ''Μπαμπάααααααα, έκπληξηηηηηη!!!"<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo9VrotdgaLdea6ioTr_NhKe9t3l3lgaI1MJD2HSY5kyavGh8xFE_3s8jyaGSXvWqraUG8ppeUmbAJJRHcJyjiDNRwfYbEKE4OIM014S5RVJQ4BUvfpIfES6muiABFDnsN6Y9hD_t9ZHX0/s1600/DSC_0403.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo9VrotdgaLdea6ioTr_NhKe9t3l3lgaI1MJD2HSY5kyavGh8xFE_3s8jyaGSXvWqraUG8ppeUmbAJJRHcJyjiDNRwfYbEKE4OIM014S5RVJQ4BUvfpIfES6muiABFDnsN6Y9hD_t9ZHX0/s640/DSC_0403.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGNHZ1LXxKyyuB6KfTRakN7cXVm6Cpb16ceK9-A0lIpooJ9dcu7LXczdYbU4kb5Addc-gdFN2qMelG-4GYbgOVHAAsbgddwBbtPycEk13a1uOKtGo5AgcK_L6KeBnPi-S80QkSrmbigmzx/s1600/DSC_0398.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<br />
Και να που σήμερα το σκουλαρικάκι μου καμαρώνει στο αυτί του Ιωνάθαν. Δεν είναι τέλειο σαν όλα τα άλλα, αλλά έχει ζωντάνια και είναι ικανό να του ψυθιρίζει πόσο πολύ τον αγαπώ....<br />
<br />
<br />
Φιλιά σε όλους με όλη μου την αγάπη ένα μεγάλο ευχαριστώ στην <a href="http://www.aikei.de/">Ειρήνη</a> και μια υπέροχη βραδιά του Αγ. Βαλεντίνου! (χα)</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-9353433391012187932013-02-03T12:37:00.001-08:002013-02-03T12:37:57.568-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
17. εκεί .....που είναι η ψυχή μας!<br />
<br />
Διαβάζοντας το μπλοκ μου, λέω, θα νομίζει κανείς πως ζούμε υπέροχα! Και επειδή το ακούω συχνά, θέλω να αποκαταστήσω την αλήθεια. Είμαστε καλά-ζούμε στιγμούλες ευτυχίας και μπορούμε ξανά να ονειρευόμαστε! Ο Ιωνάθαν πηγαίνει στην σχολή και δουλεύει, εγώ είμαι με τον Δαυίδ στο σπίτι που πάντα ήθελα, είμαι ερωτευμένη και με τους δυο τους και σε λίγο ξεκινάω μεταπτυχιακό που ήταν όνειρο ζωής....Τα πράγματα όμως έχουν και μια άλλη όψη. Ο τόπος είναι βαρύς και η προσαρμογή ήταν και εξακολουθεί να είναι δύσκολη!! Μου λείπει ο ήλιος, οι φίλοι, οι οικογένεια, η θάλασσα, μια βόλτα στην άγρια φύση, τα πειράγματα και οι ξένιαστες συζητησεις στην παρέα, οι αγκαλιές, οι μυρωδιές του τόπου μου, τα κορναρίσματα στους δρόμους και το ταμπεραμέντο των ανθρώπων, τό σπιτάκι μας, τα γειτωνάκια, οι μάγοι και οι μάγισσες, η απλότητα των ανθρώπων, η αδερφικότητα, τα παιδιά στο σχολείο και το γέλιο τους, η Μελινούλα μου, οι πέτρες, τα δέντρα και η ιδέα οτι σύντομα θα μπορέσουμε να ρθούμε στην Ελλάδα....Αντίστοιχα φαντάζομαι να λείπουν πράγματα στον Ιωνάθαν και στον Δαυίδ. Και όλα αυτά που λέω δεν είναι μικρά... και όλα αυτά έχουν τις επιπτώσεις τους στην καθημερινότητά μας,<br />
Και μόνο ο ήλιος στην ζωή ενος ανθρώπου έχει μεγάλη διαφορά! Είναι πηγή φωτός, αγάπης και καλής θέλησης! Είναι δύναμη και στήριγμα. Αν μία μέρα ξυπνήσουμε με ήλιο ο Δαυίδ φωνάζει: "Αααααχχ!!! Sonne, Sonne!!!!!!!!" και συχνά λέμε ένα ποιηματάκι για τον ήλιο...να ξεπροβάλει από την πύλη του ουρανού, να μας φωτίζει τόσο, μέχρι τη μέρα που θα μπορούμε να φωτίζουμε από μόνοι μας....<br />
<br />
Φιλιά λοιπόν στον ήλιο εκέι, στην αγάπη και στο φως της πατρίδας μας!!!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq_yD2DNkN81ZoP-DT3CHcZ5NB_pDa0CITitzDebQW1e1QTlPlQvJ-i4izhDZAdPRowjbqrX4qgqG2oYHzQk5qayWDHycAopOcxQhW4ef_OoxapD847v3h5RvgryhG9rZL210GIUBioHqi/s1600/DSC_0685.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq_yD2DNkN81ZoP-DT3CHcZ5NB_pDa0CITitzDebQW1e1QTlPlQvJ-i4izhDZAdPRowjbqrX4qgqG2oYHzQk5qayWDHycAopOcxQhW4ef_OoxapD847v3h5RvgryhG9rZL210GIUBioHqi/s640/DSC_0685.JPG" width="424" /></a></div>
Λαμπρινή</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-28848197437596240212013-01-31T12:35:00.000-08:002013-01-31T12:35:59.280-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: red;"></span><br />
<span style="background-color: white; color: black;">16. Ένα ξωτικό καλλιτέχνης!</span><br />
<span style="color: red;"></span><br />
<span style="color: black;">"Χρειαζόμουν μια ολόκληρη ζωή για να μάθω να ζωγραφίζω όπως ένα παιδί" είχε πει κάποτε ο Picasso. Πολλές φορές ακόμη και στο σχολείο προσπαθούσα να ζωγραφίσω απεγνωσμένα και να βάλω την μαγεία των παιδικών ζωγραφιών στην δική μου ζωγραφιά. Μάταια! Πάντα των παιδιών οι ζωγραφιές ήταν μαγικές.... με μία απλότητα! Δεν ζωγραφίζουν με τον νου, απλά με την καρδιά και αφήνουν το χέρι τους να κυλάει πάνω στο χαρτί. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoXCqJdz3TS5SUrgLPl3UnwRq7gsJ_Uk0s0L68qhiSm2ZU4wRD6AZRo5EtVlbo1h614DiB5h1Ms0vO1mB4GkIOLm61wHe3UpG98kEFR2r2u5ViRGnjbsgF1eHueLcbfplS8tl_kX72ks4_/s1600/DSC_0030.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoXCqJdz3TS5SUrgLPl3UnwRq7gsJ_Uk0s0L68qhiSm2ZU4wRD6AZRo5EtVlbo1h614DiB5h1Ms0vO1mB4GkIOLm61wHe3UpG98kEFR2r2u5ViRGnjbsgF1eHueLcbfplS8tl_kX72ks4_/s640/DSC_0030.JPG" width="640" /></a></div>
<span style="color: black;"></span><br />
<span style="color: black;">Ο Δαυίδ αγαπάει την ζωγραφική, ιδίως όταν τον αφήνω να ζωγραφίσει με όλο το σώμα (και επίσης όλο του το σώμα). Απλώνουμε ένα πλαστικό μεγάλο σεντόνι στο πάτωμα και βγάζουμε τις δαχτυλομπογιές που φροντίζω να αγοράζω πάντα σε μεγάλες συσκευασίες (το είχα δει κάποτε στην κουμπάρα μου και μου άρεσε η ιδέα να έχω μεγάλα μπουκάλια - δοχεία με χρώματα) Βάζουμε τα χαρτιά μας επάνω και αρχίζουμε να δημιουργούμε, να ανακατεύουμε τα χρώματα και να θαυμάζουμε πως δημιουργούνται μαγικά νέα και στην συνέχεια να τα απλώνουμε πάνω στο χαρτί. Είναι σαν ένα πάρτυ χρωμάτων. Δεν επεμβαίνω στο τι και πως ζωγραφίζει, δεν θέλω να του "μάθω" τίποτα γιατί δεν έχω να του μάθω! Οι μουντζούρες για αυτόν τώρα είναι ένας ολόκληρος κόσμος γιατί λοιπόν να τον περιορίσω στα "σπιτάκια" τα δικά μου. Ακόμη και η επιλογή των χρωμάτων του είναι μαγική. Δεν ακολουθεί την λογική αλλά πάλι αυτά που βλέπει η καρδιά του ή το τρίτο του μάτι. Επίσης λατρεύει να ζωγραφίζει όλο του το σώμα και στο τέλος να κυλιέται μέσα στα χρώματα. Το θέαμα είναι υπέροχο! </span><br />
<span style="color: black;"> Πρίν τα Χριστούγεννα ετοιμάσαμε δώρα ημερολόγια με ζωγραφιές και χειροτεχνίες του Δαυιδ για την γιαγιά και την Oma ... ένιωθε χαρούμενος για αυτό που ο ίδιος δημιουργούσε. Δεν ήταν ακόμη τριά και ζωγράφιζε τόσο όμορφα! </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9edcnsfoHonlo2Czc-PuBFR25-E5eMzYhCKfVodddikAe7JpNq84Fh56UbF3G0B67Ps_wcxYFf9hmEIpBnqHNe0fTz0MkDaV32pEuUWBCnKU802VvJCz3AzQLya-xqCxvHKJoEr82K2BN/s1600/DSC_0238.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9edcnsfoHonlo2Czc-PuBFR25-E5eMzYhCKfVodddikAe7JpNq84Fh56UbF3G0B67Ps_wcxYFf9hmEIpBnqHNe0fTz0MkDaV32pEuUWBCnKU802VvJCz3AzQLya-xqCxvHKJoEr82K2BN/s640/DSC_0238.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Αυτό που με ξάφνιασε είναι η ζωγραφιά που έκανε κάποια στιγμή μόνος του, αυθόρμητα, τον παππού να παίζει μπάλα και την γιαγιά με ένα τόξο, ενώ μέχρι τότε πίστευα οτι το παιδί μου, ξέρει να ζωγραφίζει μόνο αφηρημένα πράγματα. Φυσικά δεν μπορούσα να αντισταθώ, την έβαλα σε μια κορνίζα και την κρέμασα πάνω από το ταπεινό μου γραφείο για να δείχνει πλούσιο και μαγικό. Και ναι μπορώ να πώ, πως oi κορνίζες και οι πίνακες του Δαυιδ είναι από τα πιο όμορφα και αγαπημένα πράγματα μέσα στο σπίτι μας<span style="font-size: x-small;">. </span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
Σας χαιρετά μια περήφανη μαμά για τον μικρό της Picasso (φαντάζομαι όπως όλες οι μανάδες του κόσμου)- Φιλιά λοιπόν, σε όλους τους μικρούς καλλιτέχνες!<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;">(Ένας υπέροχος τρόπος για να αποθηκεύει κανείς τις ζωγραφιές των παιδιών και να τις κάνει κάποτε βιβλία είναι αν έχει i-phone να κατεβάσει το app: </span><a href="http://www.artkiveapp.com/"><span style="font-size: x-small;">artkive</span></a><span style="font-size: x-small;"> δωρεάν και να φωτογραφήσει και να οργανώσει όλες τις ζωγραφιές των παιδιών του πανεύκολα!)</span> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-74020819955868375712013-01-27T16:28:00.000-08:002013-01-27T16:30:16.120-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
15. Το ξωτικό μεγαλώνει....τα παντελόνια του;<br />
<br />
φροντίζω να μεγαλώνουν και αυτά!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTc1z739Lgbmx-V2AEYDk2cTK5v5MXWLHbzvjx7FpMQBPUZXcI9ajlzm0H0ttrl463wWpT-gbPqoVTPwHrUhzPo3wM-unxrR0oUdCUuXO3YNhFXO-z1qBhC4d9n5Qr2tSfI2E1f6blKC1G/s1600/DSC_0245.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTc1z739Lgbmx-V2AEYDk2cTK5v5MXWLHbzvjx7FpMQBPUZXcI9ajlzm0H0ttrl463wWpT-gbPqoVTPwHrUhzPo3wM-unxrR0oUdCUuXO3YNhFXO-z1qBhC4d9n5Qr2tSfI2E1f6blKC1G/s640/DSC_0245.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Εξτένσιον παντελονιών λέει η Oma σε περόδο κρίσης!<br />
Έχουμε 3 καινούρια τρελάρικα παντελόνια για το ξωτικό μας με μηδενικό κόστος! Δεν είναι φανταστικό! Μου αρέσει να φτιάχνω καινούρια πράγματα ακόμη και αν δεν είναι πολύ φυσιολογικά- έτσι όπως το ορίζει η μόδα και η κοινωνία. Η αλήθεια είναι πως δεν μου αρέσουν τα αγορίστικα ρουχαλάκια. Φιγούρες από κόμιξ, περιορισμένα χρώματα και σχήματα και πολύ συχνά απλά χοντροκομένα. Ελπίζω κάποια στιγμή να μάθω να βγάζω πατρόν για να μπορώ να ράβω ότι θέλω για τον μικρό μου και για όλα τα φιλαράκια του. Μέχρι τότε θα πειραματίζομαι στα παλιά του ρούχα που θα είναι υπέροχα για τις ώρες παιχνιδιού.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipHid99vvu1lbtibPVJApFplFbyhKfyZwiiMUs_USQdLQrSCYIVs2FL7pLJaRsWF5d7vfa3KPkIl-uIguhqtGUYzcncaLYJH5lWG5N19gINFd4B9sHHGzTEy08x0edgma5QA5GlvghGyLv/s1600/DSC_0329.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipHid99vvu1lbtibPVJApFplFbyhKfyZwiiMUs_USQdLQrSCYIVs2FL7pLJaRsWF5d7vfa3KPkIl-uIguhqtGUYzcncaLYJH5lWG5N19gINFd4B9sHHGzTEy08x0edgma5QA5GlvghGyLv/s640/DSC_0329.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi56Ligohx2Y1-MGaE67gQUVts96msJH-31CMSLURuO_ubG-8Qxz0Ta6ANeZnFCwbomAhALUQKLbuLZb9tkJgbJXpwro4v_pOwVmXuK_862gQtT9MPgb7iUBxrDNcpZWI1-ag6UeNQD3hEK/s1600/DSC_0280.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi56Ligohx2Y1-MGaE67gQUVts96msJH-31CMSLURuO_ubG-8Qxz0Ta6ANeZnFCwbomAhALUQKLbuLZb9tkJgbJXpwro4v_pOwVmXuK_862gQtT9MPgb7iUBxrDNcpZWI1-ag6UeNQD3hEK/s640/DSC_0280.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEyJadMI8EWdGS-T7j1PJqw13F733upReg3ehcm5qbBkEarGFuDv5LZABWwuGTxcJGV_N2B1_P0uPWSzwEb_1u7uMvpZqDoHmBQB1tPicDCs-yQdFgIF0U90_BSA8CZN33Ift41QBN0QOl/s1600/DSC_0353.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEyJadMI8EWdGS-T7j1PJqw13F733upReg3ehcm5qbBkEarGFuDv5LZABWwuGTxcJGV_N2B1_P0uPWSzwEb_1u7uMvpZqDoHmBQB1tPicDCs-yQdFgIF0U90_BSA8CZN33Ift41QBN0QOl/s640/DSC_0353.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Στο τζιν του το πεντελόνι λοιπόν έβαλα ένα όμορφο πράσινο ύφασμα που είχαμε στο σπίτι και διακόσμισα τις τσέπες. Στην αγαπημένη τουρκουαζ φόρμα του έπλεξα κομμάτια και τα έραψα με το χέρι και σε ένα μαύρο ξεθοριασμένο παντελόνι έβαλα υφάσματα- ρέστα από μία φούστα της γιαγιάς που κόντινα.... και να τα αποτελέσματα:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH_NX9tjrzW1zX5_pvCbU6PLbmk5y6b6fn0OoNUywLc8ynKsYrLyKtJ_g0keQNLWNOD51khhajnzZBchflQeUMEcIi7Bgd1ZXxywtzhkLgRQTBNUc9Wlxc70SOzg8Q0LoqrFFA0WjCHdHp/s1600/DSC_0354.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH_NX9tjrzW1zX5_pvCbU6PLbmk5y6b6fn0OoNUywLc8ynKsYrLyKtJ_g0keQNLWNOD51khhajnzZBchflQeUMEcIi7Bgd1ZXxywtzhkLgRQTBNUc9Wlxc70SOzg8Q0LoqrFFA0WjCHdHp/s640/DSC_0354.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Αυτά λοιπόν για σήμερα...<br />
Με αγάπη <br />
Λαμπρινή<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-22995924814751396492013-01-23T13:19:00.002-08:002013-01-23T13:19:45.458-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #6fa8dc;">14. Μπανάκι.....</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHd4mdKOgdgkNGQfvn7-agYCHIIaiU_Qphyh6CwKzKZlxoErfNstfY9XPiwSmQsEH38dVGm9Hq8EdakRtNXtbbm4AbKzxE0RKjKboO0HciStVo3kdxYbhGU27h8ZMJeSay4wpAUXyh045k/s1600/DSC_1294.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHd4mdKOgdgkNGQfvn7-agYCHIIaiU_Qphyh6CwKzKZlxoErfNstfY9XPiwSmQsEH38dVGm9Hq8EdakRtNXtbbm4AbKzxE0RKjKboO0HciStVo3kdxYbhGU27h8ZMJeSay4wpAUXyh045k/s640/DSC_1294.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
και όνειρα γλυκά!!!!! <br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-43868691166940354932013-01-22T05:19:00.002-08:002013-01-22T05:19:59.445-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #274e13;">13.Χιόνι και ένας παιδότοπος λίγο αλλιώς...</span><br />
<span style="color: black;"></span><br />
Το ξωτικό αγαπάει την ζέστη και την φωτιά και έτσι με το κρύο δεν έχει και δεν θέλει να έχει πολλές παρτίδες. Δεν τον ενοχλεί καθόλου να μην βγούμε από το σπίτι για μέρες και αν βγούμε είναι ικανός να φωνάζει σε όοοοοοολη την διαδρομή ΚΡΥΩΝΩΩΩΩ!!!!! Οι άνθρωποι στο δρόμο μας κοιτάνε περίεργα και αναρωτιούνται τι μπορεί να κάναμε στο παιδί μας ή μετά από κάποια ώρα γιατί είμαστε τόσο αδιάφοροι. Μα τι άλλο να κάνουμε; Φοράει καλσόν,κάλτσες, ζεστό παντελόνι, 3 μπλούζες φόρμα για τα χιόνια, μπουφάν, κασκολ και σκούφο και η θερμοκρασία έξω είναι γύρω στους 0 βαθμούς Κελσίου. Ας μην αναφερθώ στην περίπτωση που θα χρειαστεί να κατουρήσει!!. Είχα την αίσθηση οτι θα μας κλείναν για κακοποίηση ανηλίκου!!! <br />
Φυσικά και δεν βγαίνω ποτέ μόνη μου μαζί του έξω!<br />
Πριν από λίγες μέρες είχε την επιλογή ή να κοιμηθεί ή να βγούμε. Μεγάλο δίλημμα γιατί και ο ύπνος είναι κάτι που η ψυχή του δεν αντέχει. "Θέλω να παίξω!" είναι εδώ η πρόταση και αν χρειαστεί μπορείτε να πάτε όλοι για ύπνο αρκεί εγώ να παίζω.<br />
...Είχε να βγει πολλές μέρες είναι η αλήθεια οπότε πήρε την γενναία απόφαση : να πάμε έξω!<br />
Τον ντύσαμε αστροναύτη, πήραμε το έλκυθρο και έξω λοιπόν. Έπαιξε πολύ ώρα με το χιόνι, έκανε έλκυθρο γελώντας και διασκέδασε τρελλά με τον μπαμπά του να είναι σκύλος και να του φέρνει τις χιονόμπαλες που του ρίχνει. <br />
Φυσικά πολλές φορές επιλέγουμε να πάμε σε κλειστούς χώρους για παιχνίδι ώστε να αποφεύγουμε το πολύ κρύο. Ένας αγαπημένος μας παιδότοπος είναι Das Haus des Waldes.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.hausdeswaldes.de/typo3temp/pics/d3e3023034.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" id="il_fi" src="http://www.hausdeswaldes.de/typo3temp/pics/d3e3023034.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="640" /></a></div>
Ο, ναι, παιδότοπος είναι - με εκπαιδευτικό οικολογικό χαρακτήρα! Παίζουμε με το ξύλινο νοικοκυρίο,<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgev2l9HOzoZxDCzdAp-FVe43aFLxlVKO7lKKkcsjT_CKhKvaa_2KR8RIdnL-aAL4B3Ol8qagOJ2lAyTV7v_fi_9NEIJckFKGlDwpd4dEzMLrC5wQrTi081WKxmLZdOXynQRcsfOj40bjb6/s1600/DSC_0603.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgev2l9HOzoZxDCzdAp-FVe43aFLxlVKO7lKKkcsjT_CKhKvaa_2KR8RIdnL-aAL4B3Ol8qagOJ2lAyTV7v_fi_9NEIJckFKGlDwpd4dEzMLrC5wQrTi081WKxmLZdOXynQRcsfOj40bjb6/s640/DSC_0603.JPG" width="640" /></a><br />
<br />
τα ζώα του δάσους, τους ξυλοκόπους, το βενζινάδικο...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCVrGT2_OG-Bnf4WCqH1lcEv9oCUkCUH-JawaQmtd6PYU9rdZ1ow2nJnUMW8HriJSVCe1iTPV1nJ5r0CRqqbCtvzhuPBFYLTwLGIhyq1HCH236IWu2WfBonF8q2LWJfh4PjvdXpT_7GfBw/s1600/DSC_0531.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCVrGT2_OG-Bnf4WCqH1lcEv9oCUkCUH-JawaQmtd6PYU9rdZ1ow2nJnUMW8HriJSVCe1iTPV1nJ5r0CRqqbCtvzhuPBFYLTwLGIhyq1HCH236IWu2WfBonF8q2LWJfh4PjvdXpT_7GfBw/s640/DSC_0531.JPG" width="424" /></a></div>
<br />
Δημιουργώ παραμύθια στον προτζέκτορα για τον Δαυιδ και τον Ιωνάθαν<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOLdzYuMu9OAZ8xgWS-n7FQvsteIq92MNpfyfs-o7shm_67gUkrKhC3pNMfPmJW6g5uyAR_-whFnanBHwGtXF0qVaY3VUff5flkqYvQKdcPzuLmLCJy2061PUdCCs8FnNb5aQSI130smjM/s1600/DSC_0646.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOLdzYuMu9OAZ8xgWS-n7FQvsteIq92MNpfyfs-o7shm_67gUkrKhC3pNMfPmJW6g5uyAR_-whFnanBHwGtXF0qVaY3VUff5flkqYvQKdcPzuLmLCJy2061PUdCCs8FnNb5aQSI130smjM/s640/DSC_0646.JPG" width="424" /></a></div>
<br />
ή ντυνόμαστε στοιχιακά του δάσους.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD2aJQroE2UI8s16-OOLHcARPDuXjk_6jhJ7CNGaR8uGzEiAlpP20-TcODK5gejzUOvMOtfxpnqPRPw7KjSSoUigkhmBO7pqIrRjlWaaJ2_kaDXa87p4s0ZHeEeyeXrynlgG2vEL-VF-m1/s1600/DSC_0615.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD2aJQroE2UI8s16-OOLHcARPDuXjk_6jhJ7CNGaR8uGzEiAlpP20-TcODK5gejzUOvMOtfxpnqPRPw7KjSSoUigkhmBO7pqIrRjlWaaJ2_kaDXa87p4s0ZHeEeyeXrynlgG2vEL-VF-m1/s640/DSC_0615.JPG" width="424" /></a></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD2aJQroE2UI8s16-OOLHcARPDuXjk_6jhJ7CNGaR8uGzEiAlpP20-TcODK5gejzUOvMOtfxpnqPRPw7KjSSoUigkhmBO7pqIrRjlWaaJ2_kaDXa87p4s0ZHeEeyeXrynlgG2vEL-VF-m1/s1600/DSC_0615.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD2aJQroE2UI8s16-OOLHcARPDuXjk_6jhJ7CNGaR8uGzEiAlpP20-TcODK5gejzUOvMOtfxpnqPRPw7KjSSoUigkhmBO7pqIrRjlWaaJ2_kaDXa87p4s0ZHeEeyeXrynlgG2vEL-VF-m1/s1600/DSC_0615.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><div style="text-align: left;">
</div>
</a><br />
Κάποιες φορές μας αρέσει να καθόμαστε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου μας παρατηρούν τα βαλσαμωμένα ζώα ή απλά να βλέπουμε ταινίες-ντοκιμαντερ. Υπάρχουν πολλά όμορφα βιβλία που αρέσει σε εμένα να ξεφυλλίζω, καθώς πίνω το καφεδάκι μου σε μια ζεστή γωνιά. <br />
Είναι ένας υπέροχος παιδότοπος! Ίσως από τους λίγους που μου αρέσουν και επιπλέον είναι δωρεάν.<br />
<br />
Φιλιά από την Λαμπρινή, που θα τρέξει τώρα να ετοιμάσει το ξωτικό για την μουσική προπαιδεία.<br />
<br />
<br />
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-39793841420148503362013-01-13T01:27:00.000-08:002013-01-13T01:31:44.193-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: black;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
12. Όταν γιορτάζεις....</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
την ζωή οι μέρες είναι υπέροχες!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Σήμερα νιώθω έτσι. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Με τον Ιωνάθαν γιορτάζουμε 8 χρόνια παντρεμένοι! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Δύσκολα χρόνια, με πολλούς αγώνες. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Είμαι όμως ακόμη ερωτευμένη μαζί του.... πολύ ερωτευμένη...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
και αυτός ο άντρας μου χάρισε άλλο ένα έρωτα-το ξωτικό!!!! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Τι άλλο να πω.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ευχαριστώ για ότι είναι, για το οτι υπάρχει και για το οτι με υπομένει!!! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYsq1YTvSdC09_aBwehpoZCK0Cq6ftlFZqKyChHg1m8CJBUhSzViDa4Zfv-1tk07I-oauGf_rggCJTDv466JBUT8PVDJb2WSrvi1VYUTur_Oy3K5InMLfbguwrI5p2lZ8UiW0iXpM6i-jl/s640/DSC_1043.JPG" width="424" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Καιρό σχεδιάζαμε τι θα <span style="background-color: white;">κάνουμε</span> αυτή την μέρα. Μάταια. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Έτσι απλά όταν επέστρεψε ο Ιωνάθαν από την σχολή πήραμε τα ποδήλατα μας και πήγαμε μία μεγάαααααααλη βόλτα.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Το κρύο ήταν τσουχτερό ένιωθα τα δάχτυλα μου να σπάνε και όλο το σώμα μου να είναι σαν κρύσταλλος. Μπήκαμε σε ένα βιβλιοπωλείο που έχει ένα όμορφο μικρό καφέ και κάτσαμε εκέι για αρκετή ώρα. Ξεφυλλίζαμε διαφόρα βιβλία μαγειρικής, παιδαγωγικής, εσωτερικισμού μέχρι και αρχιτεκτονικής... καθως πίναμε την ζεστή μας σοκολάτα. Αγοράσαμε καρβουνάκια :) και όταν σκοτείνιασε επιστρέψαμε στο σπίτι.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Βάλαμε τον Δαυίδ να κοιμηθεί και είδαμε ταινία με κεριά και ποπ κορν.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Τόσο απλά και τόσο όμορφα! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
.... τελικά κατέληξα πως είμαι ευτυχισμένη με αυτά που έχω και με όλα τα δώρα που μου δίνει η ζωή- αυτή η γιορτή που σήμερα αγαπάω τόσο! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_t8cb0_w64ruQT0mTd_A515dJYQ7ctbT9j6R_5_WsDTzmM_5vlsjRKOLgqwcuTfL_Qq9fFqlx5drhj9WGtVU9kR-GRuGCe80vOwKDf8CC-UQpT-zdIUaDLP2hFRIU4GvicYBEji9HE4-c/s1600/DSC_1041.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE2M_MJY5aJod_jDJthoPIokrfnK73La8qO6PAxANbUWVmczyLMPMjrUV6fxNBbMv8yszwwRKjlkuQzmmZieh_WDKx2sDtm84LiG7p6IXr-02jILlqC6-9uxEK6pPqUK_0TPoYz46bG3mH/s1600/DSC_1059.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE2M_MJY5aJod_jDJthoPIokrfnK73La8qO6PAxANbUWVmczyLMPMjrUV6fxNBbMv8yszwwRKjlkuQzmmZieh_WDKx2sDtm84LiG7p6IXr-02jILlqC6-9uxEK6pPqUK_0TPoYz46bG3mH/s640/DSC_1059.JPG" width="424" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
(....και αν κάποια μέρα Νατασού πω την περιβόητη πρόταση και αυτό γιορτή είναι!!!) </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjTrr6t8AM0QRSHzm7bAK6QHF3174-7fg1rjgZtpYLYYmHsgsFC2ZQa07g7Ln_GEYroymZ8F9_QfMRaMPiN1SI2nVz6t24dbq_tSKp9S5q99VbmUVL36c7TuX4Dgk8CeJSmkCej8RjXOXm/s640/DSC_0976.JPG" width="424" /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-75637167232243434192013-01-05T04:42:00.001-08:002013-01-05T04:42:43.771-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk-b6umxbdxRASbqYSlnacQb5qbslrSOBYXirkQ-qBX8HVqX5DLKGaZOhXPcOtAM5bJgjAKNFyohOgIZZhNSbi0_hXvgNOMXdq5mHFEr8QNScpt95HiZmsxvoy9Qvdwr8AvFjfsZeJY9Xz/s1600/DSC_1029.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk-b6umxbdxRASbqYSlnacQb5qbslrSOBYXirkQ-qBX8HVqX5DLKGaZOhXPcOtAM5bJgjAKNFyohOgIZZhNSbi0_hXvgNOMXdq5mHFEr8QNScpt95HiZmsxvoy9Qvdwr8AvFjfsZeJY9Xz/s400/DSC_1029.JPG" width="265" /></a>11. Οικογένεια?<br />
<br />
Εδώ και καιρό οι γονείς μου μένουν μαζί μας στο ίδιο σπίτι, πρόσφατα είχε έρθει και η πεθερά μου οπότε μπορείτε να φανταστείτε πως μπορεί να είναι. Αστείο ή τραγικό, ευλογία ή κατάρα. Δεν ξέρω και δεν μπορώ να αποφασίσω. Τα συναισθήματα μου και οι ορμόνες μου δεν πηγαίναν καλά, μια πάνω μιά κάτω μια αγαπούσα και μια μισούσα εκεί που θύμωνα εκεί γλύκαινα.... Δεν ήμουν καλά σας λέω! και ο μήνας ήταν γεμάτος από γιορτές γενέθλια και τραπεζώματα με όλους τους συγγενείς! Το άγχος των Χριστουγέννων, τα δώρα, τα γλυκά, οι ανάγκες όλων... και απο την άλλη τα γέλια,οι οικογενειακές στιγμές στο σπίτι, η όμορφη παρέα...<br />
Η πεθερά μου έχει φύγει και οι γιορτές έχουν περάσει. Η καθημερινότητα έχει ξαναμπεί στην ζωή μας. Λείπουν οι εντάσεις αλλά λείπει και η αίσθηση της μεγάλης οικογένειας. Επιπλέον η οικογένεια μας αποτελείται από ολλανδούς, ισραηλίτες, έλληνες, γερμανούς και κινέζους, έχουμε μετατρέψει την γη σε μια ενδιαφέρουσα χώρα. <br />
<br />
<br />
Οι διαφορές της κουλτούρας είναι ακόμη αισθητές και εκεί χρειάζεται η υπομονή και η αγάπη.<br />
Η αγάπη είναι κάτι που έχει χρώμα, μυρωδιά, φωνή, αίσθηση και ο καθένας μας εκπέμπει αυτό το αίσθημα όπως η δική του ψυχή το νιώθει. Η κουλτούρα και τα βιώματα του καθενός μας λοιπόν εκπέμπουν κάτι που ο άλλος κάποιες φορές το αντιλαμβάνεται και κάποιες όχι. <br />
Έβλεπα την πεθερά μου να σιωπεί και να ακούει για να καταλάβει, να χρησημοποιεί τον χρόνο για να περάσουν τα λόγια και οι εικόνες μέσα της. Έβλεπα τους γονείς μου να μιλάνε και να εκφράζονται με τον δικό τους τρόπο για να μάθουν την αλήθεια. Δεν ξέρω αν υπάρχει αλήθεια, δεν ξέρω αν ποτέ κανείς μας καταφέρει να μπεί στα παπούτσια του άλλου ή αν όλες οι προσπάθειες είναι απλά πράξεις εγωισμού.<br />
Ο Δαυίδ παίζει με τον βίσωνα που του δώρισε η όμα, ζωγραφίζει την γιαγιά του και τον παπού του και λεέι πόσο πολύ τους αγαπάει όλους. Τους θέλει κοντά του και ίσως το ξωτικό να είναι το μόνο μέλος της οικογένειας που μπορεί να δεχτεί και να καταλάβει τον καθένα μας έτσι απλά!<br />
Παρόλες τις δυσκολίες καταλήγω οτι ανυπομονώ πότε θα ξανάρθει η στιγμή που όλοι μαζί θα ξαναβρεθούμε στο ίδιο στρογγυλό τραπέζι.... και ο Θεος βοηθός ή αλλιώς τα θέλει ο κόλος μου.<br />
<br />
<br />
Υ.Γ: Δεν μπορώ να βάλω νέες φωτογραφίες στο μπλοκ - ακόμη και αυτό κόλλησε!<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-22701014386216344542013-01-02T14:26:00.000-08:002013-01-02T14:50:49.688-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="clear: both; text-align: left;">
<span style="color: red;">10</span>.<span style="color: orange;"> Ένας</span> <span style="color: yellow;">ουρανός</span> <span style="color: lime;">γεμάτος</span> <span style="color: cyan;">πυροτεχνήματα</span><span style="color: purple;">...</span></div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8HPuObRi7zeymQJKV6AeMXXP43xjKOu4DMEC4VdVcMl-dDVS1VYnAZNsKeytRL0C_ss4xUmysdq2hmNIKeD4SUVmJYzAQYLy5Vq2oXIC2-resjbaUW1nvbz_A4JntFOHpyDbXW1LQ4GF/s1600/DSC_1266.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="506" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8HPuObRi7zeymQJKV6AeMXXP43xjKOu4DMEC4VdVcMl-dDVS1VYnAZNsKeytRL0C_ss4xUmysdq2hmNIKeD4SUVmJYzAQYLy5Vq2oXIC2-resjbaUW1nvbz_A4JntFOHpyDbXW1LQ4GF/s640/DSC_1266.JPG" width="640" /></a><br />
<br />
<br />
<span style="color: black;">Ο χρόνος θα άλλαζε, το
σπίτι μας είχε γεμίσει με ανθρώπους που
φιλοξενούσαμε. Η γιαγιά και ο παππούς,
η όμα, ο θείος από την Ολλανδία και το
απόγευμα θα μαζευόταν οι λιγοστοί
συγγενείς στο μικρό μας διαμέρισμα. Μου
άρεσε οτι ήμασταν όλοι μαζί, η αίσθηση
της οικογένειας μου δίνει πάντα δύναμη
και χαρά.</span><br />
<br />
<span style="color: black;">Κάθε χρόνο έχουμε έθιμο
παραμονή πρωτοχρονιάς να ετοιμάζουμε
oliebollen (ιδιαίτερους λουκουμάδες με
διάφορα φρούτα και μυρωδικά) και
vruchtenpunch (μαύρο τσάι με χυμό από πορτοκάλι
και λεμόνι και αρωματική βανίλια) κάτι
που κληρωνωμίσαμε από την Oma και αυτή
από την δική της Oma. Με πολύ αγάπη και
μεράκι λοιπόν η Oma και ο Coen ετοιμάσαν τα
oliebollen και το vruchtenpunch η γιαγιά και ο
παππούς τις πίτες και εγώ με τον Ιωνάθαν
την πρώτη μας βασιλόπιτα (και αυτό γιατί
δεν υπήρχε Τερκενλής στην πόλη).</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkh5GatVTCmBhljH830cukIucSnOLKIVzjiU_JzijxOVG3d1yErB-2mmUaGFSLAIHxot5fQUL8G0DHhmcAJYeJfMhoOkPH6Xb2YUCJXnmIRhd-Z1wVfIWPDnpoikE-wkM7CQsLxQ3H5rA5/s1600/DSC_1211.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkh5GatVTCmBhljH830cukIucSnOLKIVzjiU_JzijxOVG3d1yErB-2mmUaGFSLAIHxot5fQUL8G0DHhmcAJYeJfMhoOkPH6Xb2YUCJXnmIRhd-Z1wVfIWPDnpoikE-wkM7CQsLxQ3H5rA5/s1600/DSC_1211.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkh5GatVTCmBhljH830cukIucSnOLKIVzjiU_JzijxOVG3d1yErB-2mmUaGFSLAIHxot5fQUL8G0DHhmcAJYeJfMhoOkPH6Xb2YUCJXnmIRhd-Z1wVfIWPDnpoikE-wkM7CQsLxQ3H5rA5/s640/DSC_1211.JPG" width="640" /></a><span style="color: black;">Οι καλεσμένοι μας φτάσαν
νωρίς το απόγευμα και γεμίσαμε με φωνές,
γέλια,τρελά παιχνίδια αλλά και στιγμές
κενές και αμήχανες. </span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitOs0p39_mB2SmDgHB8hYWIFw4bf7enmEqkgulktCTO5j-gbwsew4TBoc_2bMME6G6hyUBBoMbwzDsW5PBKKO_B3TMoV8V1wqpU5yo5H3FizAp32z7C_yPC75345ccnPCI2Yab0WKMQa3l/s1600/DSC_1229.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitOs0p39_mB2SmDgHB8hYWIFw4bf7enmEqkgulktCTO5j-gbwsew4TBoc_2bMME6G6hyUBBoMbwzDsW5PBKKO_B3TMoV8V1wqpU5yo5H3FizAp32z7C_yPC75345ccnPCI2Yab0WKMQa3l/s640/DSC_1229.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα βγήκαμε όλοι
έξω να δούμε τα πυροτεχνήματα και να
κάνουμε μια μικρή βόλτα αλλά το ξωτικό
δεν συμφώνησε και έτσι βρεθήκαμε πάλι
στο σπίτι οι τρεις μας.
<br />
<br />
Στις 12 ακριβώς όταν στην Γερμανία
έμπαινε το 2013 ο ουρανός γέμισε πολύχρωμα
πυροτεχνήματα και η πόλη κάτω φαινόταν
σαν να ήταν όλη ένα τεράστιο λούνα- πάρκ.
Κοιτώντας από το παράθυρο αγκαλιά με
τον Ιωνάθαν αρχίσαμε να κάνουμε ευχές
για όλο τον κόσμο. Η καρδιά μου φούσκωσε
από συναίσθημα και κάποια στιγμή και
εγώ σαν ένα μικρό πυροτέχνημα άρχισα
να κλαίω και να στέλνω όοοοολη μου την
αγάπη στην γλυκιά μου πατρίδα, στην
κρυφή μου οικογένεια, στους φίλους μου
που σημαίνουν για μένα πολλά και να τους
αγκαλιάζω τον κάθε ένα τους ξεχωριστά!
Σας αγαπώ εκεί στο νησάκι, σας αγαπώ
εκεί στην όμορφη μικρή μας ερωτιάρα
πόλη, σας αγαπώ! ΄<br />
<br />
Εύχομαι σύντομα να σας ξαναδώ, μα πάνω
από όλα εύχομαι η Ελλάδα να σταθεί στο
ύψος της γιατί ίσως είναι η μόνη χώρα
που ξέρω που φωτίζεται και λάμπει με
τόσα χρώματα από μόνη της!!!<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRzTyiNsiE0blvmoN2-2fQkN40AEJ6L-t_NyDyP1O1qQh850BS_TQLD3H7z7k4FvEQtj4jL8UVBW48Rzd0NLVSiR4c1Zwsh9lJQPmTR9eSBEWCbvTBOI9lklhNm4l1TM59XmSGzPkDYhv2/s1600/DSC_1264.JPG"><img align="BOTTOM" border="0" height="424" name="γραφικά6" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRzTyiNsiE0blvmoN2-2fQkN40AEJ6L-t_NyDyP1O1qQh850BS_TQLD3H7z7k4FvEQtj4jL8UVBW48Rzd0NLVSiR4c1Zwsh9lJQPmTR9eSBEWCbvTBOI9lklhNm4l1TM59XmSGzPkDYhv2/s640/DSC_1264.JPG" width="640" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-35629267155329509022012-12-24T08:08:00.001-08:002012-12-24T08:08:53.571-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="userContent"><div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="color: red;">9. Γλυκές ευχές</span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="color: red;"></span> </div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
Σας εύχομαι όνειρα που δεν τελειώνουν και θέληση δυνατή…. για να πραγματοποιήσετε κάποια…<br />Σας εύχομαι ν’ αγαπάτε…. ό,τι αξίζει ν’ αγαπιέται και να ξεχνάτε,<br />ό,τι αξίζει να ξεχαστεί….<br />Σας εύχομαι πόθους ζωής….<br />Σας εύχομαι σιωπές….<br /><span class="text_exposed_hide">...</span><span class="text_exposed_show">Σας εύχομαι να ξυπνάτε με το κελάηδισμα των πουλιών και με το γέλιο των παιδιών….<br />Σας εύχομαι ν’ αντέχετε…. <br /> να μην ενδίδετε στο βούλιαγμα, στην αδιαφορία και στις αρνητικές δυνάμεις της εποχής μας….<br />Μα πάνω απ’ όλα σας εύχομαι…… <br /> Να Είστε ο Εαυτός Σας!<br /><br /> (Jacques Brel)</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIefmwpG4lTGagQMgDB7zcU761f1jVbfZiSnyYeDKkRz18-gbUpzVhezGDfBmXEQ6dUR451VvaRro85T8CYKISG4qUDGBSSvo7pUbXYV6cNEe_0TK4opOVN6mJNL3fPNgBd08Balm4fPDO/s1600/DSC_0848.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIefmwpG4lTGagQMgDB7zcU761f1jVbfZiSnyYeDKkRz18-gbUpzVhezGDfBmXEQ6dUR451VvaRro85T8CYKISG4qUDGBSSvo7pUbXYV6cNEe_0TK4opOVN6mJNL3fPNgBd08Balm4fPDO/s640/DSC_0848.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="text_exposed_show"></span> </div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="text_exposed_show">Καλά Χριστούγεννα αγαπημένοι μου!</span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="text_exposed_show"></span> </div>
</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-74168706223847063822012-12-17T01:39:00.001-08:002012-12-19T01:22:23.243-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;">8. Παιδί της φωτιάς</span><br />
<br />
<span style="color: black;">Πήγα να κοιμήσω τον Δαυίδ και επειδή την επoμένη ήταν τα γενέθλια του θυμήθηκα την μέρα πριν τρία χρόνια.... την πιο σημαντική μέρα της ζωής μου!</span><br />
<span style="color: black;">2 Δεκεμβριόυ 2009 θα ήταν η τελευταία μέρα που θα έπρεπε να γεννήσω. Είχαν περάσει άλλες 12 και το αγγελάκι και εγώ δεν λέγαμε να αποχωριστούμε. Το πρωί της 14 άρχισα να πονάω και να ανυσηχώ γιατί ταυτόχρονα είχα αίμα. Τρομαγμένη πήρα την μαία τηλέφωνο- την Πόπη- και της είπα τι συμβαίνει. ""Ωραία" είπε."Γεννάμε!! Θα έρθω λίγο αργότερα. Παρακολούθα εσύ κάθε πότε έχεις σπασμούς." Οι πόνοι δεν ήταν τακτικοί και αυτό ήταν για μένα ανησυχητικό. Όταν έφτασε η Πόπη έβγαλε πρώτα την εικόνα με την Παναγία και μετά όλα τα συμπράγκαλά της. Στο ενδιάμεσο και εγώ με τον Ιωνάθαν είχαμε ανάψει κεριά και κάναμε την προσευχή μας να πάνε όλα καλά. Ο Ιωνάθαν επιπλέον λιβάνησε όλο το χώρο για όλους αυτές τις οντότητες που θα βοηθούσαν και θα ήταν παρρόν στην γέννα. "Γεννάμε" μου έλεγε και γελούσε για να το πάρω και εγώ απόφαση.... Άρχισα να χαίρομαι για το πρώτο μας παιδί, για τον άγγελό μας. Η ιδέα οτι σε λίγο θα τον κρατάμε στα χέρια μας και οτι θα τον φιλάμε, μου έδινε πολύ δύναμη. Όποτε πονούσα πήγαινα και κλειδωνώμουν στο μικρό μας μπάνιο. "Εεεεεεεεεεεεε" φωνάζαν απέξω. ''Εκεί θα γεννήσεις;" Όταν ήρθε η Ειρήνη, η δεύτερη μαία, γεμίσαμε και την πισίνα- πράγμα που αποδείχτηκε για όλους τους βασανιστηκό!!!- την ήθελα πολύ πολύ ζεστή- έτσι το δωμάτιο μετά απο λίγες ώρες είχε γίνει ένα σούπερ χαμάμ στο οποίο έπρεπε να μείνουν για 10 ώρες! Στο ενδιάμεσο πέρασε ένας φίλος μας να μας δει και όταν άνοιξαν την πόρτα φώναζα: "Αντώνη γεννάωωωω!'' "Καλη γέννα" μου είπε και έσπευσε να φέρει λουλούδια. Αρκετές ώρες τις πέρασα με πολύ γέλιο και πολύ χαρά. Ο Ιωνάθαν ήταν δίπλα μου, μου έπιανε το χέρι και με χάιδευε κάθε τόσο απαλά στο κεφάλι.</span><br />
<br />
<span style="color: black;"> Όσο περνούσαν οι ώρες άλλο τόσο δυνάμωναν οι πόνοι και η υπομονή μου έφτανε στα όριά της. Ήθελα να γεννήσω, με έναν μαγικό τρόπο να τελειώσω όλη αυτή την διαδικάσία. Άρχισα να πιστεύω οτι επειδή το παιδί ήταν πολύ μεγάλο δεν θα καταφέρω να το βγάλω και για αυτό δεν είχα γεννήση ήδη μέχρι τότε. Όταν πλέον άρχισα να παραληρώ η Πόπη θεώρησε πως ήταν καιρός να βγω από την ζεστή μου πισίνα. Κάθισα στην αγκαλιά του Ιωνάθαν στον καναπέ και εκεί μετά από 4-5 σπασμούς και με την πίστη οτι "δεν βγαίνει σας λέω" εμφανήστηκε το κεφαλάκι του, άλλος ένας και το αγγελάκι μου είχε έρθει δυναμικά στη γη. Ήταν η τελευταία στιγμή που το σωματάκι του ήταν ένα με το δικό μου, ήταν η στιγμή που απελευθερώταν ο ένας από τον άλλο. Μαγεία!!!!</span><br />
<span style="color: black;"> Τον αφήσαμε να κλάψει και να αναπνεύσει όποτε αυτός νιώσει έτοιμος. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το θυμωμένο κόκκινο μουτράκι του! Έβγαλε μια γλυκιά φωνούλα και μετά από λίγο άρχισε να θυλάζει ανενόχλητος.Ένιωθα τα μικρά του ποδαράκια που κουνιόταν πάνω στην κοιλιά μου και ένιωθα ευλογημένη. Ήταν 8 το βράδυ. Ο άγγελος μας ήταν μαζί μας. Ο Δαυιδ είχε γεννηθεί! </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijZHHb04A44psrqyoPNlBP20dzaUAL70f1gi886FLUTI2u5sEouCDYJa3GQ0j1uDcjl7HhXCI7mxM5Ft5t7eCA3z8XNft9yM3kGhZ6gTwHn83cF0YBArNO-F0wbXlajaX4yQAuCRpOhLEU/s1600/14122009701.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijZHHb04A44psrqyoPNlBP20dzaUAL70f1gi886FLUTI2u5sEouCDYJa3GQ0j1uDcjl7HhXCI7mxM5Ft5t7eCA3z8XNft9yM3kGhZ6gTwHn83cF0YBArNO-F0wbXlajaX4yQAuCRpOhLEU/s640/14122009701.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="color: black;"> Τρία χρόνια αργότερα, ξαπλωμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο,</span><span style="color: black;"> ένιωθα την ομορφιά της ύπαρξης του στην ζωή μου. Ένιωθα ευγνωμοσύνη για όλα όσα μου χαρίζει, το γέλιο, τις αγκαλιές, τα λόγια, την αποδοχή, την αγάπη, τον έρωτα, την ελευθερία, την υπέρβαση της υπομονής και όλων των ορίων μου. Πριν τρία χρόνια έκρινα τα παιδάκια που κλαίνε και χτυπιούνται, τις μανάδες που δεν ξέρουν τι να τα κάνουν, το χαος και την ανοργανοσιά των οικογενιών με παιδιά... σήμερα βγάζω αγάπη όποτε συμβαίνει κάτι τέτοιο, απλώνω το χέρι μου να βοηθήσω όποτε το χρειάζονται και νιώθω σαν στο σπίτι μου όπου επικρατεί ναρκωπαίδειο των μικρών! Ο Δαυιδ μας είναι ένα παιδί φλογερό, με πάθος, με ζωντάνια δεν μας έδωσε καμιά στιγμη ηρεμίας- νιρβάνας. Παίζει, τρέχει, φωνάζει , τσιρίζει, τραβάει, μιλάει, χοροπηδάει, μαστορεύει, κλαίει, τσιμπάει, ουρλιάζει..... και ναι με πολύ περηφάνεια μπορώ να πω οτι με έχει μάθει ακόμη πιο πολύ να γελάω, να αγκαλιάζω και να αγαπάω. </span><br />
Πριν ξημερώσουν τα τρίτα του γενέθλια του είπα: ''Δαυίδ, θέλω να ξέρεις πως σ αγαπάω έτσι ακριβώς όπως είσαι....'' ''Το κατάλαβα μαμά. το ξέρω....''. και έτσι αγκαλιαστήκαμε και κοιμηθήκαμε μέχρι το πρωι. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-41512265296211018952012-12-15T06:26:00.000-08:002012-12-15T06:29:25.272-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #0b5394;">7. Χειμώνας - μια όμορφη εποχή για εσωτερίκευση!</span><br />
<span style="color: #0b5394;"></span><br />
Έξω χιονίζει ασταμάτητα σήμερα. Σκέφτομαι την δύναμη και την μαγεία της φύσης.<br />
Ο καιρός κρυώνει, τα ζώα αποτραβιούνται στις φωλιές τους για την χειμερία νάρκη και το σκοτάδι απλώνεται νωρίς. Όλα γύρω μας δείχνουν τον δρόμο προς τα μέσα - τα ενδώτερα της ψυχής μας. Όλα μας καλούν να ανάψουμε το εσωτερικό μας φως. Όλα μας οδηγούν εκεί...<br />
Eίναι όμορφα και το χειμώνα αρκεί να θέλει κανείς να το δει, είναι τόσο όμορφα ακόμη και μέσα στο σπίτι. Είναι η πιο ωραία εποχή για παραμύθια, για κεριά, για μουσική, για παιχνίδια με όλη την οικογένεια και για πολύ σιωπή. Όπως λέει και η Selma Lagerlöf : ''<span class="userContent">Λίγο πριν βγει ο ήλιος είναι η νύχτα πιο σκοτεινή''</span><br />
<span class="userContent"></span><span class="userContent"> </span>Λατρεύουμε αυτές τις μέρες και φροντίζουμε πολύ συχνά να τις ζούμε γλυκά και ήρεμα μέσα στο σπίτι μας. Που και που ακούγεται η φυσαρμόνικα του Δαυίδ, το κερί μες το δωμάτιο δημιουργεί μία γλυκιά ατμόσφαιρα, ο χώρος μοιρίζει πορτοκάλι, ο παππούς και η γιαγιά κοιμούνται. Ηρεμία, ώρα για παραμύθι και αγκαλιά με το μικρό μου ξωτικό. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Με πολύ αγάπη, <br />
Λαμπρινή<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg90Lw5a4at20ZvyJ4_SyIwa5JoZ7ra-eEGakIipQb6S0erB9PdhKOz1Al6iGI1ObSzktV8BWKn8jLrYCRBiZ3lEhAzINYrcxaUMBY7BPK4dhaVI9SIABdhvaBvN5WZn1i4m5S_3qj68VU8/s1600/DSC_0267.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg90Lw5a4at20ZvyJ4_SyIwa5JoZ7ra-eEGakIipQb6S0erB9PdhKOz1Al6iGI1ObSzktV8BWKn8jLrYCRBiZ3lEhAzINYrcxaUMBY7BPK4dhaVI9SIABdhvaBvN5WZn1i4m5S_3qj68VU8/s640/DSC_0267.jpg" width="640" /></a></div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-962721253307726573.post-91063787909903024432012-12-07T11:38:00.000-08:002012-12-07T11:48:46.006-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: red;">6. Ψάχνοντας το Αγ. Νικόλαο</span><br />
<span style="color: red;"></span><br />
<span style="color: red;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXScbkAcLDe8GDWeSDFAbCYPIJUix8-RrX4B3CGBFgWKj4-mslB7-rmiwLg3Dt26LIHS0DxglWcc0y1ksJ35KrqHuJM30n1lx8fdVO9syJfoRA9zTwPKcgcnFkNau8Tx-H8FsR-dOituwn/s1600/DSC_0220.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXScbkAcLDe8GDWeSDFAbCYPIJUix8-RrX4B3CGBFgWKj4-mslB7-rmiwLg3Dt26LIHS0DxglWcc0y1ksJ35KrqHuJM30n1lx8fdVO9syJfoRA9zTwPKcgcnFkNau8Tx-H8FsR-dOituwn/s640/DSC_0220.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Νιώθαμε παράξενα που περπατούσαμε στο σκοτάδι, μέσα σε ένα άγνωστο δάσος. Όλοι κρυώναμε πολύ. Οι μύτες μας ήταν κατακόκκινες και τα χέρια μας δεν μπορούσαν να αγγίξουν τίποτα. Όσο προχωρούσαμε συναντούσαμε και άλλες οικογένειες, ευτυχώς μερικές με φαναράκια. ...Ψάχναμε τον Αγ. Νικόλα!<br />
Σε ένα σημείο υπήρχαν τρεις δάδες. Εκεί σταματήσαμε... και μαζί με όλα τα παιδιά τραγούδησαμε. Τραγουδήσαμε για να ζεσταθούμε. Τραγουδήσαμε για να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον ίσως να τραγουδήσαμε για να ανοίξουν και οι δικές μας οι καρδιές.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbRt3MHIIdxa1QHIrJDlvpeGmHeEpaahFfrjbb6dXYtaEP9p1ZuqEoqHDs5L57Mh7NMrtScrnwoZuMnIRi_kEUV-evL0iiKElZj-Pmve3xcD7LoalauqVYPUJno4bP0rPuCQXLcMSzcXlZ/s1600/DSC_0224.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbRt3MHIIdxa1QHIrJDlvpeGmHeEpaahFfrjbb6dXYtaEP9p1ZuqEoqHDs5L57Mh7NMrtScrnwoZuMnIRi_kEUV-evL0iiKElZj-Pmve3xcD7LoalauqVYPUJno4bP0rPuCQXLcMSzcXlZ/s640/DSC_0224.JPG" width="424" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ2tXtHEKYQ7HZvHz_rGRqHX2xkgx-bD8RDcbw6KirJ9LUbXZNP3XbCdWGP-9biOn2PTSAJJSC1530HsigjVA-nwPnklBSfiLXrlfia5TKbwRT6P3VoKF1XJjgCw1xBln_JdetsBguygDl/s1600/DSC_0230.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<br />
Και ήρθε... και μοίραζε σε κάθε παγωμένο χεράκι από ένα δώρο.<br />
ΧΧΧ Λαμπρινή</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15142615468651134134noreply@blogger.com0